مفهوم‌پردازي و تبيين مؤلفه‌هاي استانداردسازي از منظر اسلام (در جهت تحقق خط مشي هاي اقتصاد مقاومتي)

استاندارد يكي از اركان مهم در توسعه‌ي تجارت، ارتباطات و تعاملات بين افراد، گروه ها، بنگاه ها و جوامع و بسترسازي رشد اقتصادي است. بدون وجود اين بستر امكان توسعه‌ي بازار، ايجاد هم افزايي، استفاده از فناوري‌هاي نوين و شايد به يك معني زندگي در دنياي جديد فراهم نخواهد شد. از همين‌رو يكي از بندهاي 24 گانه‌ي سياست‌هاي كلي اقتصاد مقاومتي به اين موضوع اختصاص يافته‌است. تحقق سياست‌هاي اقتصاد مقاومتي از جمله استانداردسازي نيازمند هدف‌گذاري است. هدف‌گذاري از روش‌هاي مختلف صورت مي‌گيرد. يكي از اين روش‌ها استفاده از الگوها و نمونه‌هاي عيني است كه از هر گونه خطا و اشتباهي معصوم هستند و سيره‌ي آن‌ها مي‌تواند در دنياي امروز به عنوان استاندارد سبك زندگي مطرح و هدف‌گذاري شود. از اين‌رو در اين تحقيق تلاش شده است تا مفهوم‌پردازي استاندارد در سيره‌ي معصومين (ع) مورد بررسي قرار گيرد. در اين مقاله با تفكيك نگرش علمي و مكتبي به مقوله‌ي استانداردسازي، به تحليلي استنباطي از كار و فعاليت استاندارد در سيره‌ي معصومين (ع) پرداخته شده است و بر استاندارد به‌عنوان امري ارزش‌مدار و با جهت‌گيري ارزشي تاكيد شده و تاثير ايمان و نيت خالص را در كار استاندارد مورد تدقيق قرار داده است. از اين منظر، استاندارد شامل دو بعد حُسن فاعلي اعم از انگيزه، ايمان و نيّت خالص (بستر هدف صحيح) به همراه حُسن فعلي اعم از عمل صالح (كار صحيح به روش صحيح) است كه به حيات طيّبه منجر خواهد شد. سپس الگويي نظري براي استانداردسازي از منظر اسلام ارايه شده است. مبناي اين الگو تقسيم استاندارد به صورت توحيدي و الحادي است. از اين منظر كار صحيح و روش صحيح، همان عمل صالحي است كه مبتني بر نيت صحيح به عنوان تضايف‌دهنده‌ي ايمان صالح به حيات طيبه منجر خواهد شد.