اولويت‌بندي موانع اجرايي مديريت كيفيت فراگير در صنعت گاز با استفاده از رويكرد تحليل نسبت ارزيابي وزن‌دهي تدريجي

مديريت كيفيت فراگير به تدريج به امري نهادينه تبديل شده و بسياري از مؤسسات و صنايع در محيط‌هاي فرهنگي، رقابتي و در حال تغيير توجه خود را به آن معطوف كردند. گرايش زياد سازمان‌هاي ايراني نيز در استقرار مديريت كيفيت فراگير(TQM) موجب شده است كه دانشگاهيان و محققان كشور نيز در سال‌هاي اخير تحقيقات قابل‌توجهي در اين زمينه انجام دهند. اما عدم توجه به موانع و چالش‌هاي اساسي موجود در بكارگيري موفقيت‌آميز سيستم‌هاي مديريت كيفيت در سازمان‌هاي ايراني موجب شده است كه زمينه‌هاي لازم براي تحقق كامل اين سيستم فراهم نشود. لذا شناسايي موانع بكارگيري مديريت كيفيت فراگير در سازمان‌ها، اولين گام در پياده‌سازي اين سيستم محسوب  مي‌شود. در اين پژوهش پس از بررسي موانع اصلي مديريت كيفيت فراگير در صنعت گاز از طريق مرور ادبيات و مصاحبه با خبرگان، پنج مانع اصلي اولويت‌بندي شده‌اند. بدين منظور با استفاده از تكنيك جديد تحليل نسبت ارزيابي وزن‌دهي تدريجي (SWARA) ، وزن نهايي موانع تعيين و به ترتيب اهميت رتبه‌بندي شدند. نتايج نشان داد كه موانع نيروي انساني به عنوان مهم‌ترين مانع توليد سيستم مديريت كيفيت فراگير در صنعت گاز و موانع رويه‌اي نيز در اهميت آخر شناسايي شد. لذا صنعت گاز با پرداختن به اين موانع بر مبناي اهميت، گامي بزرگ در پياده‌سازي موفقيت‌آميز سيستم مديريت كيفيت فراگير خواهد برداشت.