چالش هاي استقرار الگوي تعالي سازماني (EFQM) به عنوان يك چارچوب بهبود عملكرد در نظام اداري ايران

امروزه شاهد آن هستيم كه بسياري از سازمان‌ها اعم از دولتي و خصوصي و با ماهيت صنعتي، آموزشي، خدماني و بازرگاني جهت بهبود عملكرد اقدامات و فعاليت‌هاي خود و افزايش توان رقابتي، نسبت به استقرار ابزارها و فنون جديد مديريتي اهتمام مي‌ورزند. اما نكته قابل تامل اين است كه استقرار و به كارگيري اين ابزارها و فنون مديريتي مي‌بايست خردمندانه و آگاهانه صورت پذيرد. طي سال‌هاي اخير جهت‌گيري‌هايي در سازمان‌هاي دولتي ايران در خصوص كيفيت و ايجاد تعالي سازماني، صورت پذيرفته است و به عقيده نگارنده در استقرار و جاري‌سازي فلسفه كيفيت و تعالي، بسياري از سازمان‌ها و شركت‌هاي دولتي كشور با صرف هزينه‌هاي بسيار زياد، شتابزده عمل نموده و در خصوص ايجاد زيرساخت‌هاي مناسب به منظور نهادينه شدن فرهنگ كيفيت و تعالي، سياست‌ها و خط‌مشي‌هاي مناسبي پيش‌بيني نگرديده است. از اين رو، نگارنده در نوشتار حاضر موضوع تعالي سازماني (EFQM) در نظام اداري ايران را با رويكرد انتقادي مورد مداقه قرار داده و سپس به منظور استقرار عالمانه آن يك الگوي مفهومي ارائه مي گردد.