ارائه يك رويكرد تركيبي براي ارزيابي و رتبه بندي حالت هاي شكست با استفاده از FMEA تعديل شده و فرآيند تحليل سلسله مراتبي فازي(مورد مطالعه: يك شركت توليد كننده چرخ دنده و گيربكس هاي صنعتي فعال در قم)

تجزيه و تحليل حالات خرابي و آثار آن يك روش ساختار يافته است كه مي تواند به ما در شناسايي حالت هاي شكست در يك سيستم، ارزيابي تاثير آنها و برنامه ريزي براي اقدامات اصلاحي كمك نمايد. با وجود كاربرد گسترده اين روش در بسياري از صنايع، اين روش كمبودهايي نيز دارد. در روش سنتي تجزيه و تحليل حالات خرابي و آثار آن، براي هر حالت شكست سه شاخص ريسك: شدت، احتمال وقوع و قابليت تشخيص ارزيابي مي شود و از حاصلضرب اين اعداد نمره اولويت ريسك بدست مي آيد. هنگامي كه دو يا چند حالت شكست داراي نمره اولويت مشابهي باشند تيم ارزيابي در مقياس رتبه بندي اين سه شاخص دچار اختلاف نظر مي شود. ضعف ديگر اين روش اين است كه براي هر كدام از اين سه شاخص وزن يكساني در نظر گرفته مي شود. هدف اين پژوهش اين است كه يك رويكرد جديدي را براي غلبه بر اين كمبودها ارائه نمايد. بنابراين، در اين مقاله يك كد اولويت بندي ريسك براي رتبه بندي حالت هاي شكست در زماني كه دو يا چند حالت شكست داراي نمره اولويت ريسك مشابهي باشند، مورد استفاده قرار مي گيرد. براي وزن دهي سه فاكتور ريسك نيز از فرآيند تحليل سلسله مراتبي فازي استفاده شده است. نهايتاً براي اعتبار بخشي مدل مطرح شده، تلاش گرديد تا آن را در يك كارخانه توليدي بكار بگيريم.