رابطه‌ي متقابل نوآوري و استانداردسازي: بررسي رابطه‌ي آن‌ها در كشورهاي درحال توسعه

ادبيات در حال رشد، رابطه‌ي متقابل مثبت بين نوآوري و استانداردسازي را تأييد مي‌كند. سازمان‌هاي بين‌المللي نيز مانندOECD  و WTO از كشورهاي درحال توسعه براي ايجاد توانمندي‌هاي نوآوري و استانداردسازي پشتيباني مي‌كنند. با اين حال رابطه‌ي بين نوآوري و استانداردسازي در كشورهاي درحال توسعه، كه از نظر ظرفيت‌هاي فناورانه، اقتصادي و نهادي نسبتاً ضعيف‌تر هستند، هنوز در دست پژوهش است. 63 مقاله‌ي مستخرج از پايگاه‌داده‌ي علمي وب كه رابطه‌ي استانداردسازي نوآوري را در بافتار كشورهاي درحال توسعه پوشش مي‌دهند، مورد بررسي قرار گرفتند. اين موضوع كه چگونه ارتباط بين نوآوري و استانداردسازي، پيامدهايي براي توسعه‌ي اجتماعي و اقتصادي در كشورهاي درحال توسعه فراهم مي‌آورد، بحث شده و يك مدل مفهومي براي درك پويايي‌هاي آن ترسيم مي‌شود. نتايج به‌دست آمده نشان مي‌دهد كه استانداردها، نوآوري را به سه روش تسهيل مي‌كنند: نوآوري از طريق مقياس‌پذيري[1]، اثبات[2] و هماهنگ‌كردن[3]. در حالي‌كه سازوكارهاي محرك و مانع نقش ايفا مي‌كنند، ذي‌نفعان مختلفي درگير اين رابطه هستند. در اين بين، نقش‌هاي دولت و سازمان‌هاي حامي فناوري/صنعت برجسته شده‌است، زيرا آن‌ها توانمندي‌هاي نسبتاً ضعيف فناورانه‌‌ي ساير نقش‌آفرينان را كامل مي‌كنند. در برابر ادبيات موجود در كشورهاي توسعه‌يافته كه در آن‌ها استانداردسازي به عنوان فرايندي پويا براي شكل‌دهي به مسير نوآوري ترسيم شده‌است، بحث حاضر درخصوص كشورهاي درحال توسعه، نسبت‌به جنبه‌هاي پذيرش استانداردها گرايش دارد. همچنين، اشاره مي‌شود كه شكافي بين اهداف رشد اقتصادي و توسعه‌ي اجتماعي وجود دارد. [1] Innovation by Scaling [2]  Proving [3] Coordinating