بررسي خسرو و شيرين نظامي و ديوان جميل بن معمر از منظر مكتب فمينيسم

زن در فرهنگ‌هاي مختلف و در تمامي دوران، جايگاه و موقعيت خاصي داشته كه با توجه به فرهنگ و سنت هر دوره جايگاه و موقعيت‌هاي متفاوتي مي‌يافت. در تاريخ ايران پس از اسلام كه با تمدن و فرهنگ اموي هم‌زمان بود زن حضور چشمگيري دارد و به صورت نسبي، اين دو فرهنگ در زمينه جايگاه و موقعيت اجتماعي و فرهنگي زن، داراي تفاوت‌ها و شباهت‌هاي آشكار بوده‌اند. «خسرو و شيرين» نظامي و ديوان جميل بن معمر در زمره آثار غنايي ادب پارسي و عربي اين دوره هستند كه نمود بارزي از محدوديت‌هاي اين نوع بشري را به تصوير مي‌كشند. نظامي در منظومه «خسرو و شيرين» نظامي علي رغم قدمت در بسياري از موضوعات مربوط به زن سنت شكني كرده و در برخي موارد ديدگاه‌هايي متفاوت با جامعه سنتي عصر خويش ارائه كرده است كه در مقايسه با آثار آن دوره در جاي خود بسي قابل تأمل دارد. از سوي ديگر در ادبيات عربي نيز شاعري چون جميل بن معمر در دوره‌اي مي‌زيسته است كه در جامعه عربي چندان ارزشي براي زن و ارزش‌هاي زنانه قائل نبوده‌اند ولي با اين وجود در اشعار اين شاعر نيز به ارزش‌هاي زنانه و نقش زن توجه زيادي شده است كه اين امر به نوبه خود مطالعه تطبيقي اين موضوع را در «خسرو و شيرين» نظامي و ديوان جميل بن معمر اقتضا مي‌كند.