تأثير شعرهاي عاشورايي ايران بعد از انقلاب اسلامي بر شعرهاي درباره مدافعان حرم دهه 90 ايران

از آنجا كهبر پايه اصل اساسي بينامتنيت، هيچ متني بدون پيش متن نيست و متن‌ها همواره بر پايه متن‌هاي گذشته بنا مي‌شوند، لذا واقعه عاشورا، به مثابه يك متن، بسترهاي مناسبي براي هم‌ذات‌پنداري در موقعيت‌هاي مشابه با عاشورا در اعصار بعد را فراهم مي‌كند. از اين روست كه موقعيت‌هايي مانند انقلاب اسلامي ايران و نيز، دوران دفاع مقدس، سبب شده است كه اين هم‌ذات‌پنداري، در هنر و ادبيات، به ويژه شعرهاي عاشورايي ايران بعد ازانقلاب اسلامي نيز، نمود پيدا كند. در دهه90 شمسي نيز، با شروع جنگ در سوريه و عراق و شكل گيري نيروهاي مدافع حرم از كشورهاي مختلف از جمله ايران و تداعي ديگري از عاشورا و شخصيت‌هاي آن، نه‌تنها موجب ورود واژه «مدافعان حرم» به دايره لغات ادبيات به ويژه حوزه شعر ايران شد، بلكه زمينه‌ساز شكل‌گيري شعرهايي درباره «مدافعان حرم» نيز گرديده است. اين متن در صدد بوده است كه ضمن بررسي نمونه آثار «شعرهاي عاشورايي» ايران بعد از انقلاب اسلامي و همچنين نمونه آثار شعرهاي درباره «مدافعان حرم» دهه نود ايران، با تكيه بر شيوه تطبيقي مبتني بر رويكرد «بينامتنيت»، بر اساس نگرش ژرار ژنت و روش تحقيق توصيفي تحليلي، به بينامتنيت اين متن‌ها با واقعه عاشورا بپردازد.