پيش بيني ادراك خودكارآمدي و اشتياق شغلي از طريق تعالي يابي شغلي و ادراك حمايت سازماني

پژوهش حاضر با هدف پيش بيني ادراك خودكارآمدي و اشتياق شغلي از طريق تعالي يابي شغلي و ادراك حمايت سازماني، در بين كاركنان كارخانه روشنايي گلنور اصفهان در سال 1396 انجام شد. روش پژوهش توصيفي همبستگي و جامعه آماري پژوهش را كليه كاركنان كارخانه روشنايي گلنور اصفهان به تعداد 527 نفر تشكيل داده اند كه از ميان آنها تعداد 220 نفر به روش در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. در اين پژوهش, پرسشنامه هاي تعالي يابي شغلي (اسلمپ و لابرودريك، 2013)، ادراك حمايت سازماني (آيزنبرگر و همكاران، 1986), اشتياق شغلي (سالانوا و شافلي ، 2001) و ادراك خودكارآمدي (گل پرور و صادقي،1395) مورد استفاده قرار گرفتند. داده هاي حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج تحليل همبستگي پيرسون نشان داد كه بين تعالي يابي شغلي با اشتياق شغلي و خودكارآمدي؛ ادراك حمايت سازماني با اشتياق شغلي و خودكارآمدي همبستگي مثبت و معنادار (P 0/01) وجود دارد. همچنين، نتايج تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد كه طي گام اول تعالي يابي شغلي 8.2 درصد و طي گام دوم ادراك حمايت سازماني 2.6 درصد از واريانس ادراك خودكارآمدي و همچنين ادراك حمايت سازماني 43.7 درصد و تعالي يابي شغلي 8.5 درصد از واريانس اشتياق شغلي را توانستند، تبيين نمايند. با توجه به يافته هاي پژوهش، مي توان چنين نتيجه گيري نمود كه تعالي يابي شغلي و ادراك حمايت سازماني به عنوان پيش بين هاي مهم ادراك خودكارآمدي و اشتياق شغلي مي باشند.