اثربخشي زوج درماني با رويكرد اسلامي بر رضايت زناشويي

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي زوج‌درماني با رويكرد ديني بر رضايت زناشويي بود. طرح پژوهش از نوع نيمه تجربي، با روش پيش آزمون، پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماري را زوجين مراجعه‌كننده به مركز مشاوره شهرستان ري تشكيل دادند كه با رعايت ملاك هاي ورود و خروج 12 زوج انتخاب و در دو گروه آزمايش و گواه جاي گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه رضايت زناشويي محقق ساخته و پروتكل زوج درماني با رويكرد ديني محقق ساخته بود. مداخله صورت گرفته بر روي گروه آزمايش به مدت 13 جلسه سه ساعت و نيم بوده و يكبار در هفته اجرا شد. پس از اتمام مداخله از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از تحليل واريانس چند متغيره استفاده شد. نتايج نشان داد كه زوج درماني با رويكرد ديني رضايت زناشويي زوجين گروه آزمايش را در مقايسه با گروه گواه به صورت معناداري افزايش داده است.