تأثير آموزش اميددرماني با استفاده از آموزه‌ها و داستان‌هاي قرآني بر افزايش اميد دانش‌آموزان

هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير «آموزش اميد درماني» با استفاده از آموزه ها و داستان هاي قرآني بر«افزايش اميد» دانش آموزان سال اول مقطع متوسطه شهر همدان بود. روش مطالعه نيمه‌تجربي، به صورت پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دختر سال اول مقطع متوسطه دبيرستان هاي روزانه و دولتي شهر همدان در سال تحصيلي 1393 و روش نمونه‌گيري از نوع خوشه اي چندمرحله اي بود. در چارچوب طرح آزمايشي، 60 نفر از دانش آموزان به صورت جايگزيني تصادفي در دو گروه 30 نفري قرار گرفتند. در اين طرح از «پرسشنامه اميد» اسنايدر استفاده شد و سپس طرح آزمايشي براي گروه آزمايش طي ده جلسه اجرا شد و پس از اتمام جلسات آموزشي از هر دوگروه پس‌آزمون به عمل آمد و داده ها با استفاده از تحليل كواريانس تحليل شدند. نتايج نشان داد آموزش اميددرماني با استفاده از آموزه ها و داستان هاي قرآني منجر به افزايش اميد در دانش آموزان شده است