مطالعه و تحليل تاثير رهبري ارتقا دهنده‏ي سلامت بر قصد ماندن كاركنان

سلامت جسم و روان كاركنان از موضوع‏هاي مهم و در عين حال قدري مغفول مانده در سازمان‏هاي عصر حاضر است كه به نظر مي‏رسد مديران سازمان‏ها مي‏توانند با هدايت سبك رهبري خود به اين سمت بر جابه‏جايي‏ها و ترك خدمت كاركنان تاثيرگذار باشند. مقوله جديدي كه در اين زمينه در مباحث رهبري مطرح شده است مفهوم رهبري ارتقادهنده‏ي سلامت مي‏باشد. تحقيق حاضر با هدف مطالعه‏ي ارتباط رهبري ارتقا دهنده‏ي سلامت با قصد ماندن كاركنان انجام شد. اين پژوهش از جهت هدف، كاربردي و از نظر گردآوري داده‏ها، توصيفي و از نوع همبستگي است و به‏طور مشخص مبتني بر تحليل مسير است. جامعه‏ي آماري اين پژوهش، كليه‏ي كاركنان ستاد استاني شركت توزيع نيروي برق استان خراسان جنوبي را دربرمي‏گيرد كه بر اساس آمارهاي داخلي اين شركت، برابر 90 نفر مشخص شد. نمونه‏گيري به روش تصادفي ساده انجام گرفت؛ براي برآورد حجم نمونه از جدول نمونه‏گيري مورگان استفاده شد. ابزار گردآوري داده‏هاي اين پژوهش، پرسش‏نامـه است. بدين منظور، براي سنجش متغير رهبري ارتقادهنده‏ي سلامت از پرسشنامه‏ي به‏كارگرفته شده در تحقيق جيمنز و همكاران (2016) و براي سنجش قصـد ماندن از پرسشنامه‏ي هانت، آسبرن و مارتين (1981) استفاده شده است. نتايج آزمون فرضيه‏هاي تحقيق بيانگر اين است كه فرضيه اصلي پژوهش مبني بر تاثيرگذاري رهبري ارتقا دهنده‏ي سلامت بر قصد ماندن كاركنان تاييد گرديد و در بين مولفه‏هاي هفت‏گانه رهبري ارتقا دهنده‏ي سلامت فقط نحوه كنترل كاركنان بر قصد ماندن آنها اثر داشت و اثر گذاري ساير مولفه‏هاي رهبري ارتقادهنده سلامت بر قصد ماندن كاركنان معنادار نبود.