بررسي نقش ميانجي رضايت شغلي در رابطه بين سبك هاي دلبستگي و تعهد سازماني در كاركنان اداره بهزيستي شهريار

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه سبك دلبستگي، رضايت شغلي و تعهد سازماني در كاركنان اداره بهزيستي شهريار صورت گرفت. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين تحقيق شامل كليه كاركنان شاغل در اداره بهزيستي شهرستان شهريار بود كه در مجموع 148 نفر بودند. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان به دست آمد كه 118 نفر به شيوه ي نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش پرسشنامه سبك دلبستگي كالينز و ريد (1990)، رضايت شغلي هاكمن و اولدهام (1975) و  پرسشنامه تعهد سازماني آلن و مير (1996) را شامل مي شدند. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون همزمان و تحليل مسير توسط نرم افزارهاي آماريSPSS  و Lisrel استفاده گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد كه رابطه ي بين سبك دلبستگي ايمن با رضايت شغلي و تعهد سازماني مثبت معنادار، بين سبك دلبستگي اجتنابي با رضايت شغلي و تعهد سازماني منفي معنادار بود. رابطه ي بين سبك دلبستگي اضطرابي با رضايت شغلي معنادار نبود، امّا رابطه ي آن با تعهد سازماني معنادار بود. نتايج تحليل رگرسيون به روش همزمان نشان داد كه سبك دلبستگي ايمن با مقدار (0.540 =ß1 و 0.324 =ß2) و سبك دلبستگي اجتنابي با مقدار (0.267 =ß1 و 0.217 =ß2) پيش بين معنادار رضايت شغلي و تعهد سازماني بودند. نتايج تحليل مدل مسير نيز نشان داد كه تنها اثرات سبك دلبستگي ايمن با رضايت شغلي و تعهد سازماني مورد تأييد قرار گرفت. به طوري كه، سبك دلبستگي ايمن نه تنها به صورت مستقيم، بلكه به طور غيرمستقيم از طريق ميانجيگري متغير رضايت شغلي بر تعهد سازماني اثر معنادار داشت. نتيجه گيري: با توجه به اين يافته ها مي توان نتيجه گرفت كه سبك هاي دلبستگي به ويژه دلبستگي ايمن نقش مهمي در رضايت شغلي و تعهد سازماني كاركنان بهزيستي ايفا مي كند.