تأثير توزيع تسهيلات بانكي بر رشد اقتصادي ايران؛ با تأكيد بر عقود مشاركتي و مبادله‌اي

در نظام بانكداري بدون‌ربا، توزيع منابع بانك‌ها از طريق عقود مشاركتي و مبادله‌اي صورت مي‌گيرد. با توجه به نرخ‌هاي سود و دوره بازپرداخت متفاوت عقود مذكور و همچنين موضعيت هر يك براي فعاليت‌هاي خاص، توزيع تسهيلات به نفع هر يك مي‌تواند اثرات متفاوتي روي رشد اقتصادي داشته باشد. مقاله حاضر تأثير توزيع تسهيلات بانكي با تأكيد بر عقود مشاركتي و مبادله‌اي بر رشد اقتصادي در ايران را موردبررسي قرار داده است. براي اين منظور، از داده‌هاي سري زماني 1363-1394 و روش خودهمبسته با وقفه توزيعي بهره جسته‌ايم. نتايج نشان مي‌دهد كه ضريب متغيّرهاي مورد تأكيد اين مقاله در كوتاه‌مدت و بلندمدت طبق انتظار و معنادار حاصل شده است. ضريب لگاريتمي شاخص توسعه مالي در كوتاه‌مدت و در بلندمدت مثبت و معنادار حاصل شده است، كه نشانگر نقش مثبت توسعه مالي در رشد اقتصادي است. در طرف مقابل ضريب شاخص توزيع تسهيلات بانكي (مبادله‌اي به مشاركتي) در كوتاه‌مدت و بلندمدت مثبت و معنادار حاصل شده كه نشان‌دهنده اثر مثبت عقود مبادله‌اي بر رشد اقتصادي است. در واقع چون نرخ‌هاي بهره عقود مبادله‌اي كمتر از عقود مشاركتي و دوره بازپرداخت آنها طولاني‌تر است و از طرفي اين عقود بيشتر در فعاليت‌هاي مولد مورداستفاده قرار مي‌گيرد، توزيع تسهيلات به نفع اين عقود اثر مثبت روي رشد دارد.