ارائه‌ي الگويي ساختاري جهت پيش‌بيني كيفيت تدريس اعضاي هيأت علمي بر اساس ذهنيت فلسفي و انگيزش شغلي آنان

هدف اصلي اين تحقيق، مطالعه ي رابطه ي ميان ذهنيت فلسفي و انگيزش شغلي اعضاي هيأت علمي با كيفيت تدريس آنان بود. به اين منظور 287 نفر از استادان دانشكده هاي مختلف دانشگاه شهيد باهنر با روش نمونه گيري تصادفي- طبقه اي انتخاب شدند و ابزارهاي اندازه گيري را كه شامل پرسش نامه ي محقق ساخته ي سنجش كيفيت تدريس، پرسش نامه ي ذهنيت فلسفي و پرسش نامه ي انگيزش شغلي لوداهل و كيچنر را تكميل كردند. ابزارها از روايي و پايايي مطلوب برخوردار بودند. در اين تحقيق، براي مشخص كردن سهم ذهنيت فلسفي و انگيزش شغلي با كيفيت تدريس از رگرسيون چندگانه و مدل سازي معادلات ساختاري بهره گرفته شد. يافته ها نشان داد كه ذهنيت فلسفي به صورت مستقيم و مثبت با كيفيت تدريس و انگيزش شغلي به صورت مستقيم و مثبت با كيفيت تدريس رابطه ي معناداري دارند. هم چنين ذهنيت فلسفي با انگيزش شغلي رابطه ي مستقيم، مثبت و معناداري دارد و انگيزش شغلي نقش واسطه اي معناداري در رابطه ي بين ذهنيت فلسفي و كيفيت تدريس دارد. نتايج با توجه به پژوهش هاي پيشين به بحث گذاشته شد و پيشنهادهايي به منظور پژوهش بيش تر در اين زمينه مطرح گرديد.