كيفيت فرهنگ رهبري برنامه درسي و حرفه‌اي گرايي معلمان: يافته هاي يك پژوهش كمي در مدارس ابتدايي شهر تهران

رهبري برنامه درسي در مدرسه به عنوان يك فرهنگ، وظيفه‌اي جمعي و مشاركتي است. پژوهشگران برنامه درسي بر اين باورند كه كيفيت اين فرهنگ نويدبخش پيامدهاي مهمي است. يكي از پيامدهاي قابل انتظار، رشد «حرفه اي گرايي معلمان» است كه از جانب پژوهشگران (بويژه در داخل) مغفول مانده است. بر اين اساس اين پژوهش با هدف بررسي نقش كيفيت فرهنگ رهبري برنامه درسي در حرفه‌اي گرايي معلمان مدارس ابتدايي انجام شده است. بدين منظور ابتدا با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي، نمونه‌اي معرف، متشكل از 259 معلم ابتدايي در 5 منطقه از شهر تهران، انتخاب شد. معلمان منتخب به پرسشنامه‌هاي فرهنگ رهبري برنامه درسي (آدامز، 2007) و حرفه‌اي گرايي معلم (مك ماهون،2007 و گيست، 2002) پاسخ دادند. براي تحليل داده ها از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه استاندارد استفاده شد. نتايج نشان داد كه رابطه كيفيت فرهنگ رهبري برنامه درسي با «حرفه‌اي گرايي معلمان در تدريس» بيشتر از «حرفه‌اي گرايي معلمان در امور غير از تدريس» است. هم چنين نتايج رگرسيون نشان داد كه تبيين ابعاد كيفيت فرهنگ رهبري برنامه درسي (كيفيت رهبري مدرسه محور، كيفيت عناصر برنامه درسي و كيفيت تصميم گيري برنامه درسي) از «حرفه‌اي گرايي معلمان در تدريس» بيشتر از «حرفه‌اي گرايي معلمان در امور غير از تدريس» است. بطور كلي نتايج پژوهش مؤيد اين مطلب است كه بهبود كيفيت فرهنگ رهبري برنامه درسي منجر به توسعه حرفه‌اي گرايي معلمان، بويژه حرفه‌اي گرايي آنها در تدريس خواهد شد. اين پژوهش پيشنهاداتي را براي مديران، معلمان، پژوهشگران و سياستگزاران آموزش و پرورش مطرح مي‌كند