گونه شناسي تجارب ديني دانش آموختگان دبيرستاني و ميزان انطباق آن با اهداف اعتقادي نظام آموزشي ايران

پژوهش حاضر ماهيت تجربه دين‌داري و انواع آن و همچنين ميزان انطباق تجارب مذكور با اهداف اعتقادي نظام آموزش و پرورش رسمي كشور را از منظر دانش‌آموختگان اين نظام بررسي كرده است. اين پژوهش به‌صورت كيفي و به روش پديدارشناسانه انجام شد. دوازده دانش‌آموخته نظام با روش نمونه‌‌گيري هدفمند از بين خانواده‌هاي دين‌دار و غير دين‌دار انتخاب شدند و با آن‌ها مصاحبه نيمه‌سازمان‌يافته و عميق انجام شد. آنگاه متن مصاحبه‌ها با روش تحليل محتواي كيفي تجزيه و تحليل شد. يافته‌هاي پژوهش در قسمت توصيف تجارب دين‌داري حول محور ابعاد سه‌گانه دين‌داري (اعتقادات با سه زير مقوله خدا، معاد، نبوت، اخلاق و احكام) تنظيم و براي تعيين ميزان انطباق آن با اهداف اعتقادي نظام، مقوله‌هاي حاصل با مقوله‌هاي موجود در اهداف نظام آموزشي كه بر اساس مؤلفه‌هاي دين رسمي نام گذاري شدند، مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج حاكي از آن است كه در گونه هاي دين‌داري انواع خاصي از دين‌داري با محوريت باور قلبي به خدا، گرايش به مسائل اخلاقي با منشأ دروني و فطري و تبعيت از عقل در فروع دين (به‌جاي تبعيت از علماي ديني) در ميان دانش‌آموختگان سطح ديپلم رايج است.