بررسي آسيب پذيري اجتماعي زنان در حوادث طبيعي با تأ كيد بر زلزله هاي ورزقان و اهر

كشور ايران يكي از كشورهاي حادثه خيز دنيا است كه به طور ميانگين هر هفته يك بار زلزله ي بالاي 3 ريشتر را تجربه مي كند. اگر چه زلزله يكحادثه ي طبيعي است، اما به سبب آثار اجتماعي گوناگوني كه دارد به يك موضوع جامعه شناختي تبديل شده است و گروه هاي آسيب پذيري را به وجودمي آورد. يكي از اين گروهها زنان هستند. هدف اين پژوهش بررسي آسي بپذيري اجتماعي زنان در زلزله است. روش پژوهش از نوع كيفي كمي است.در بخش كيفي، محقق ب همنظور شناخت آسيب هاي اجتماعي زناني كه زلزله را تجربه نمود هاند، به گردآوري مقول هها از طريق گروه كانوني پرداختهاست. در مرحله ي كمي، پژوهشگر نود نفر از زناني را كه زلزله هاي ورزقان و اهر را تجربه كرده اند انتخاب و سپس نود نفر كه زلزله را تجربه نكرده اندبه طور همتا با گروه اول انتخاب نموده و متغيرهاي تحقيق را مورد بررسي قرار داده است. نتايج پژوهش نشان داد زنان، ازجمله گروه هاي اجتماعيهستند كه ميزان صدمات و آسيب هاي وارده بر آ نها زياد است. زنان علاوه بر بالا بودن ميزان مر گوميرشان، قرباني آسيب هاي اجتماعي همچون عدمامنيت اجتماعي، بي اعتمادي نسبت به اجتماع و بيگانگي اجتماعي مي شوند.