تحليل ميزان آمادگي عملياتي خانوارهاي شهري در برابر زلزله مطالعه ي موردي: شهر كرمان

سوانح طبيعي يكي از موضوعاتي است كه امروزه بيشتر شهرهاي جهان با آن مواجه اند. كشور ايران نيز به علت موقعيت جغرافيايي خود به طور مكرر با وقوع سوانح طبيعي به خصوص زلزله مواجه بوده است كه اين امر لزوم به كارگيري فرايند مديريت سوانح را براي كاهش خسارات ناشي از وقوع زلزله آشكار مي سازد. در اين راستا هدف از اين پژوهش بررسي ميزان آمادگي عملياتي به منزله ي مهم ترين مرحله ازچرخه ي مديريت سوانح در سطح چهار منطق هي شهر كرمان است. اين پژوهش از نظر روش، توصيفي تحليلي و از نوع پيمايشي است.داده هاي مورد نياز با استفاده از مطالعات كتابخانه اي، بررسي هاي ميداني و به كمك ابزار پرسش نامه در سطح خانوار گردآوري شده است.بدين ترتيب كه جامعه ي آماري ۱۴۱۸۶۷ خانوار ساكن شهر كرمان است كه حجم نمونه طبق رابطه ي كوكران معادل ۳۵۰ خانوار برآوردشده است. روش نمونه گيري خوشه اي متناسب با حجم نمونه است. نهايتاً پس از گردآوري داده ها، تحليل داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS و انجام آزمونهاي تحليل واريانس يك طرفه، توكي و همبستگي پيرسون صورت گرفته است. نتايج پژوهش نشان مي دهد آمادگي مهمترين مرحله قبل از وقوع سوانح است كه در اين زمينه بين چهار منطقه ي شهر كرمان تفاوت وجود دارد، به طور يكه منطقه ي دو باميانگين 52 / 52 ، بيشترين و منطقه ي چهار با ميانگين 64/ 46، كمترين آمادگي در زمين هي عملياتي را دارد. همچنين وضعيت اقتصادي– اجتماعي خانوارها با سطح معناداري 002/ 0 و ضريب وزني ۱۶۷ / 0 با ميزان آمادگي عملياتي آ نها در ارتباط است، يعني هر چه پايگاهاقتصادي – اجتماعي خانوارها بهبود يابد به همان نسبت سطح آمادگي عملياتي آن ها در برابر زلزله نيز افزايش مي يابد.