لزوم بازانديشي در محتواي كتاب‌هاي درسي رياضي پايه هفتم و هشتم از منظر استدلال و اثبات

تصديق يك گزاره رياضي، عموماً براي دانش آموزان مشكل است؛ آن‌ها حتي بسياري از مواقع، لزوم آن را درك نمي كنند. پيچيدگي هايي كه در ماهيت ارزشمند استدلال و اثبات پنهان شده، اهميتِ نحوه‌ي ارائه‌ي آن‌ها را در كتب درسي، بيشتر مشخص مي‌كند. هدف از اين مطالعه، تعيين ميزان حضور انواع استدلال، به خصوص استدلال استنتاجي در كتاب‌هاي درسي رياضي پايه‌هاي هفتم و هشتم مي‌باشد. به اين منظور از روش تحليل محتوا استفاده شده است. نتايج به دست آمده حاكي از آن است كه بيشترين ميزان استدلال، از جمله انواع سطوح استنتاج موجود در كتاب‌ها، در محتواي هندسي ديده مي شود؛ البته استثناهاي غيرمنتظره‌اي هم وجود دارد. در مجموع توزيع استدلال استنتاجي در فصول كتاب هفتم و هشتم يك دست و يكنواخت نيست، ولي فقر استنتاج در بيشتر فصل هاي مربوط به محتواي حساب و آمار و احتمالات ديده مي‌شود. بعلاوه، برخلاف انتظار ميزان استدلال هاي آزمايشي در كتاب هشتم، نه تنها كاسته نشده بلكه نسبت به كتاب هفتم حدود دو برابر است. در انتهاي نوشتار حاضر، در مورد ملاحظاتي كه براي تغيير تمركز از استدلال استقرايي به استنتاجي بايد در نظر گرفته شود، بحث مي‌شود.