نقش ميانجيگرانه خودكارآمدي در رابطه بين تيپ‌هاي شخصيتي هالند و رفتار كارآفرينانه دانشجويان

lt;p dir= RTL gt;پژوهش حاضر به بررسي نقش ميانجيگرانه‌ي خودكارآمدي در رابطه بين تيپ‌هاي شخصيتي هالند و رفتار كارآفرينانه دانشجويان دانشگاه مهندسي فناوري هاي نوين قوچان پرداخته است. روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي و مدليابي معادلات ساختاري است. جامعه آماري را تمامي دانشجويان دانشگاه مهندسي فناوري هاي نوين قوچان تشكيل مي دهند، كه در سال 9695 مشغول به تحصيل بودند و تعدادشان 713 نفر بود. در پژوهش حاضر با توجه به نمونه گيري تصادفي بر اساس فرمول كوكران 250 نفر انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده، پرسشنامه استاندارد رفتار كارآفرينانه زامتاكيس و موستاكيس (2007)، پرسشنامه تيپ هاي شخصيتي هالند (۱۹۵۸) و مقياس خودكارآمدي موريس (2001) بودند. جهت تحليل داده‌ها ضريب همبستگي پيرسون و فن مدليابي معادلات ساختاري استفاده شد و در كليه تحليل‌ها از نرم‌افزار SPSS22 و AMOS22 استفاده گرديد. يافته‌ها نشان داد خودكارآمدي رابطه مستقيم با رفتاركارآفرينانه دارد و  نقش ميانجيگرانه‌اي در رابطه بين تيپ‌هاي شخصيتي هالند و رفتار كارآفرينانه ايفا مي‌كند ( lt;strong gt;χ lt;/strong gt; lt;strong gt; lt;sup gt;2 lt;/sup gt; lt;/strong gt; lt;strong gt;=0.20,GFI=0.91,AGFI=0.93,CFI=0.91,PNFI=0.92,RMR=0.10,RMSEA=0.06 lt;/strong gt;). به‌‌ ديگر سخن صرف‌ نظر از تيپ‌هاي شخصيتي هالند با ورود خودكارآمدي به معادله كشش افراد به سمت رفتار كارآفرينانه بيشتر مي‌شود. بنابراين براي ايجاد رفتار كارآفرينانه مي بايست به ايجاد و تقويت شاخصه هاي رفتاري تيپ هاي شخصيتي هالند و خودكارآمدي بپردازيم. lt;/p gt;