تأثير تهديدات آتي در فرماندهي مطلوب سازمان‌هاي نظامي جمهوري اسلامي ايران

فرماندهي داراي اوصاف رهبري است و جوهر فرماندهي را رهبري تشكيل مي دهد. بنابراين از اين نگاه فرمانده محتاج دانش، خرد، صفات والاي انساني، هوش و ذكاوت تشخيص تهديدات مي باشد. لذا در پژوهش حاضر با رويكرد آميخته و بهره‌گيري از روش توصيفي تحليلي و همبستگي از نوع كاربردي توسعه اي؛ تلاش گرديده است تا رابطه بين تهديدات آتي و فرماندهي مطلوب سازمان هاي نظامي ج.ا.ا. بررسي و تعيين گردد. به‌منظور بررسي تأثير تهديدات آتي در فرماندهي مطلوب از روش هاي رياضي (مشتق) و آمارهاي استنباطي به توصيف و تحليل داده پرداخته شده كه پرسشنامه ي براي تعيين ميزان رابطه تهديدات آتي در فرماندهي مطلوب و بي توجهي به تهديدات آتي در غافلگيري فرمانده طراحي گرديده است. سپس بعد از كسب روايي و پايايي مناسب؛ و در جامعه آماري 49 نفري به‌صورت تمام شمار توزيع و پس از اخذ نظر جامعه آماري با استفاده از تكنيك‌ها و روش‌هاي آماري، تجزيه وتحليل و در ادامه به جمع بندي و ارزيابي سؤالات تحقيق پرداخته‌شده ‌است. درنهايت در قسمت نتيجه‌گيري در پاسخ به سؤالات تحقيق، اثبات شد كه فرمانده براي رسيدن به مرز فرماندهي مطلوب بايد پيوسته تهديدات را پيش بيني و فراتر از آن باشد و براي مقابله آن برنامه و طرح داشته باشد. اين امر طوري است كه ميزان همبستگي بين تهديدات آتي و فرماندهي مطلوب 0.9 مي‌باشد. يعني اين همبستگي مثبت، مستقيم و بسيار بالا است.  البته اين رابطه در سه حالت مورد بررسي قرار گرفته است.