شناسايي عوامل فردي موثر بر تمايل به فساد اداري در شهرداري تهران

فساد اداري، همواره به‌عنوان يكي از مهم‌ترين موانع توسعه در سطح ملي و محلي مطرح بوده است. باتوجه‌به نقش مهم شهرها در توسعه پايدار، مطالعه فساد در شهرداري ها بسيار حائز اهميت است. هدف از تدوين اين مقاله، شناسايي عوامل فردي مؤثر در تمايل به فساد در شهرداري تهران است تا بتوان با درنظرگرفتن علل ريشه اي شكل گيري فساد در سطح فردي، راهكارهاي مناسبي براي رفع آن پيشنهاد كرد. براي اجراي اين پژوهش در ابتدا براساس مرور ادبيات و پيشينه پژوهش، مدل مفهومي دلايل تمايل به فساد در سطح فردي شناسايي شد كه در پرسشنامه اي كه بدين‌منظور طراحي شده بود، مورد سنجش قرار گرفت. در ادامه مدل تحقيق، با استفاده از روش تحليل عاملي اكتشافي و رگرسيون خطي مورد آزمون قرار گرفت. نتايج حاصل از تحليل عاملي نشان داد: در سطح فردي، «نياز مادي»، «عدم پايبندي شرعي»، «عدم پايبندي به ارزش هاي اخلاقي»، «احساس بي‌عدالتي»، «جامعه‌پذيري نامناسب»، «ميزان ارتباط با ارباب‌رجوع» ،«ريسك‌پذيري» و «فرصت فساد» عوامل اصلي تمايل به فساد اداري در سطح فردي در شهرداري تهران هستند كه درمجموع 81 درصد از تغييرپذيري بر تمايل به فساد اداري در شهرداري تهران را تبيين مي كنند كه باتوجه‌به نتايج رگرسيون انجام‌شده، همه آنها معني‌دار بوده‌اند.