فراواني تغييرات راديوگرافيك كنديل مفصل گيجگاهي فكي در بيماران با رابطه كلاس II و III اسكلتال

Prevalence of Radiographic Changes of Temporomandibular Joint Condyle in Patients with Skeletal Class II and III

سابقه و هدف: اختلالات مفصل گيجگاهي فكي ناهنجاري هايي هستند كه با شكل يا عملكرد طبيعي مفصل تداخل دارند كه توسط گروهي از علايم كلينيكي شامل درد و صداهاي مفصلي و محدوديت يا انحراف هنگام باز كردن دهان مشخص مي شوند. با توجه به تاثير روابط اسكلتال فكي بر شكل , سايز و تغييرات مورفولوژيك كنديل و تغييرات ناشي از آن در TMJ هدف از اين مطالعه بررسي پيدايش تغييرات راديوگرافيك TMJ در افراد كلاس II و III ميباشد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع مقطعي گذشته نگر مي باشد.كه در آن 249 نمونه كلاس II انگل و 66 نمونه كلاس III انگل مورد بررسي قرار گرفتند. بعد از تعيين كلاس اسكلتال فكي با استفاده از سفالومتري، در تصاوير پانوراميك تغييرات استخوانTMJ مورد بررسي قرار گرفتند. براي انجام تحليل آماري از نرم افزار SPSS24 استفاده شد. يافته‌ها: اروژن و بعد از آن صاف شدگي بيشترين اختلال مشاهده شده بودند. كمترين اختلال مشاهده شده نيز هايپرپلازي بود. در رده سني 30-26 سال از نظرتوزيع صاف شدگي بين نمونه‌هاي كلاس II و III اختلاف معني دار ديده شد (p value<0.05) به طوري كه شيوع اين اختلال در بيماران كلاس III بيشتر از كلاس II بود. استنتاج: در كل رده هاي سني اختلاف معني‌داري از نظر شيوع صاف شدگي ، اروژن ، هايپو پلازي و هايپر پلازي بين نمونه‌هاي كلاس II و III وجود ندارد. زنان به طور معني داري بيشتر از مردان به مشكلات مفصل تمپورومنديبولار مبتلا مي شوند.

Background and purpose: Temporomandibular joint (TMJ) disorders are abnormalities that interfere with the shape or normal functioning of the joint, characterized by a group of clinical symptoms including pain, joint sounds, and limitation or deviation when opening the mouth. Considering the effect of skeletal relationships of the jaw on the shape, size, and morphologic variations of the condyle and its changes in TMJ, current study aimed at investigating radiographic changes in TMJ in patients with skeletal class II and III in Sari, Iran 2015-2018. Materials and methods: In a retrospective cross-sectional study, 249 angle class II and 66 class III subjects were studied. After determining the skeletal relationship class using cephalometric radiographs, TMJ bone changes were investigated in panoramic images. Data analysis was done applying Chi square, T test, and logistic regression in SPSS V16. Results: There was a significant difference in flattening distribution between class II and III subjects in patients aged 26-30 years old (P=0.036) and the prevalence of this disorder was higher in patients with skeletal class III. There were no significant differences between patients with skeletal class II and III in the prevalence of flattening, erosion, hypoplasia, and hyperplasia. TMJ disorders were significantly more frequent in females (P=0.035). Conclusion In this study, the most and least frequent disorders were erosion after flattening and hyperplasia, respectively.