رابطه احقاق جنسي و نارضايتي جنسي با بي‌رمقي زناشويي: نقش واسطه‌اي تعارض زناشويي

رضايت جنسي مي‌تواند تأثير شاياني در رابطۀ زناشويي و رضايت از آن داشته باشد. اين پژوهش با هدف شناسايي رابطه ميان احقاق و نارضايتي جنسي با بي‌رمقي زناشويي با نقش واسطه‌اي تعارض زناشويي انجام شد. پژوهش حاضر توصيفي همبستگي و مبتني بر روش تحليل مسير در چارچوب مدل‌سازي معادلات ساختاري بود. ابزار مورداستفاده پرسشنامه‌هاي احقاق جنسي هالبرت (1992)، نارضايتي جنسي هادسون (1981)، تعارض زناشويي براتي (1375) و بي‌رمقي زناشويي پاينز (1996) بود. جامعه آماري پژوهش همه زنان مراجعه‌كننده به مراكز خدمات مشاوره‌اي شهرستان زاهدان (320 نفر) در زمستان سال 94 كه با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي شمار 150 نفر انتخاب شدند، بود. داده‌ها با به‌كارگيري دو نرم‌افزار SPSS20 و LISREL8.8 تحليل شد. يافته‌هاي پژوهش گوياي اين است كه تعارض زناشويي نقش واسطه‌اي ميان احقاق جنسي و بي‌رمقي زناشويي (B = 0.23 P 0.05) و همچنين نقش واسطه‌اي ميان نارضايتي جنسي و بي‌رمقي زناشويي (B = 0.11, P 0.05) ايفا مي‌كند. در نتيجه، ميان احقاق جنسي، نارضايتي جنسي، تعارض زناشويي و بي‌رمقي زناشويي همبستگي معناداري وجود دارد؛ يعني هرچقدر احقاق جنسي كمتر باشد، تعارض زناشويي و بي‌رمقي زناشويي بيشتر و با افزايش نارضايتي جنسي، تعارض زناشويي و دلزدگي افزايش مي‌يابد. هم‌چنين نتايج كلي حاكي از اين است كه تعارض زناشويي نقش واسطه اي ميان متغيرهاي احقاق جنسي و بي‌رمقي زناشويي و همچنين ميان نارضايتي جنسي و بي‌رمقي زناشويي ايفا مي‌كند.