چارچوب تحليل كاركردي نظام نوآوري منطقه اي در كشورهاي در حال توسعه

كاركردها، بازيگران و حكمراني چندسطحي، سه عنصر اساسي نظام‌هاي نوآوري منطقه‌اي هستند. كاركردها، قابليت‌هاي پويايي هستند كه علاوه بر تحقق توسعه، نشر و بهره‌گيري از نوآوري، امكان دستيابي به مزيت رقابتي پايدار و توسعه اقتصادي مناطق را فراهم مي‌سازند. با اين وجود، نه تنها مباني تحليل كاركردي نوآوري منطفه‌اي به صورت محدودي توسعه يافته است، بلكه مباحث پرداخته شده بدون درنظر گرفتن شرايط بوم‌شناختي و متفاوت مناطق ارائه شده است. در اين پژوهش تلاش شده است علاوه بر مفهوم‌شناسي كاركردها، مبتني بر روش‌شناسي تحليل محتواي كيفي، كاركردهاي توسعه نوآوري منطقه‌اي در كشورهاي در حال توسعه ارائه ‌گردد. در اين پژوهش، جامعه مورد مطالعه شامل كليه كتب، گزارش‌هاي پژوهشي و مقالات حوزه سياست نوآوري منطقه‌اي در فاصله سال‌هاي 2017-1995 مي‌باشد. در نهايت بر اساس منطق نمونه‌گيري مبتني بر معيار، 93 منبع مورد تحليل قرار گرفت. هشت كاركرد مستخرج عبارتنداز: «قابليت حكمراني نوآوري منطقه‌اي‌ و جهت‌دهي آن»، «قابليت ايجاد زيست‌بوم نوآوري»، «قابليت تشخيص، مسئله‌يابي و پيش‌بيني فناورانه شركت‌ها و صنايع»، «قابليت‌ توسعه صنعتي مبتني بر فناوري (متناسب با رويكرد DUI)»، «قابليت توانمندسازي، حمايت و بسيج منابع (انساني، مالي و ...)»، «قابليت شبكهسازي،‌ يادگيري تعاملي، جريان، سرريز و انباشت دانش»، «قابليت ايجاد بازار» و در نهايت «قابليت كشف و انتشار فرصت‌هاي كارآفريني».