اثر تعاملي محدوديت‌هاي تأمين مالي و اعتماد به‌ نفس بيش از اندازۀ مديران بر حق‌الزحمۀ حسابرسي

اهداف: هزينه‌‌هاي مربوط به روابط قراردادي در نتيجۀ تفاوت تابع مطلوبيت مديران و صاحبان سهام ايجاد مي‌‌شود. حسابرسي مستقل راهكاري اثربخش براي محدودكردن اختيارات مديران در روابط نمايندگي به شمار مي‌‌آيد. محور اصلي پژوهش، بررسي تغيير اثر تعاملي بين اعتماد به ‌نفس بيش از اندازۀ مديران و حق‌الزحمۀ حسابرسي با توجه به نقش محدوديت تأمين مالي است. روش: در طي دورۀ زماني 1385 تا 1395 اطلاعات مربوط به شركت‌‌هاي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران گردآوري و براي آزمون فرضيه‌ها از الگوي رگرسيوني داده‌‌‌هاي تركيبي استفاده شده است. نتايج: نتايج پژوهش نشان مي‌دهد اعتماد به ‌نفس بيش از اندازه و محدوديت تأمين مالي سبب تغيير حق‌الزحمۀ حسابرسي مي‌‌شود. نتايج فرضيه بيان‌كنندۀ اين است كه محدوديت تأمين مالي اثر معناداري بر تعامل مشترك اعتماد به نفس بيش از اندازۀ مديران و حق‌‎الزحمۀ حسابرسي دارد.