بررسي تأثير پشتياني فناوري اطلاعات از مديريت دانش بر عملكرد كسب‌وكار، نقش ميانجي قابليت‌هاي پويا

هدف اين مطالعه، بررسي آثار پشتياني فناوري اطلاعات و مديريت­دانش بر عملكرد و مزيت رقابتي همراه با تبيين نقش ميانجي قابليت پويا در اين رابطه است.  براي گردآوري داده‌ها، 250 پرسشنامه استاندارد در تير ماه 1397 بين مديران عامل و مديران ارشد سامانه‌هاي اطلاعاتي 50 شركت برتر اقتصادي ايران توزيع شد كه با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. از اين بين، 175 پرسشنامه قابل استفاده بود كه نشاندهنده پاسخ 70 درصدي است. پس از اطمينان از نيكويي برازش و پايايي و روايي ابزار تحقيق، يافته‌هاي تحليل داده‌ها با نرم‌افزار Smart PLS، نشان داد برخلاف مديريت­دانش، هرچند پشتيباني فناوري اطلاعات تنها به طور غيرمستقيم (و نه مستقيم) و از طريق توسعه قابليت‌هاي پويا قادر به بهبود عملكرد سازماني (با شدت تأثير 31/0) است، شدت تأثير آن با آثار مستقيم و غيرمستقيم مديريت دانش بر عملكرد (32/0) اختلاف معناداري ندارد. از اين­رو طبق شواهد مي‌توان گزارش كرد كه قابليت پويا، ساختار سازماني ميانجي‌گر و معناداري است كه از طريق آن منافع قابليت  مديريت­دانش و پشتيباني فناوري اطلاعات به نتايج عملكرد در سطح كسب‌وكارهاي بزرگ تبديل مي‌شود؛ لذا مي‌توان استدلال كرد كه پشتيباني فناوري اطلاعات از مديريت­دانش، مزاياي غيرمستقيمي براي مديران 50 شركت برتر در ايران دارد. اين ارتباط نشان مي‌دهد كه شركتها بايد پشتيباني فناوري اطلاعات را با نيازهاي راهبردي خود همسو كنند.