بررسي تأثير سرمايه اجتماعي بر تسهيم دانش در ميان اعضاي هيأت‌ علمي (نمونه پژوهش: دانشگاه علامه طباطبائي تهران)

تسهيم دانش بين كاركنان، مؤلفه‌اي كليدي براي دستيابي به مزيت رقابتي پايدار در اقتصاد پوياي كنوني و بويژه در سازمان هاي با فناوري پيشرفته مي‌باشد. تسهيم دانش اثربخش ميان كاركنان مي‌تواند به طور قابل ملاحظه‌اي بر زمان، هزينه و كيفيت فعاليت‌هاي تحقيق ‌و توسعه در چنين سازمان هايي تأثير بگذارد. هدف اين پژوهش بررسي رابطه سرمايه اجتماعي با تسهيم دانش بين اعضاي هيأت علمي دانشگاه علامه طباطبائي است. جامعه آماري اين پژوهش اعضاي هيأت علمي دانشگاه علامه طباطبائي بودند كه تعداد آنها 538 نفر است. روش نمونه گيري تصادفي ساده بود و حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 228 نفر درنظر گرفته شد و از اين تعداد پرسشنامه پخش شده 160 پرسشنامه قابل استناد بازگردانده شد. پژوهش در زمره پژوهش هاي توصيفي همبستگي قرار دارد. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه سرمايه اجتماعي ناهاپيت و گوشال و پرسشنامه تسهيم دانش وان دن هوف و وان وينن استفاده شد. روايي پرسشنامه‌ها از طريق اعتبار محتوايي مورد تأييد قرار گرفت؛ هم چنين پايايي پرسشنامه ها با بهره گيري از ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب برابر 0.877 و 0.813 محاسبه گرديد. براي آزمون فرضيه ها از روش آماري معادلات ساختاري با نرم افزار Amos استفاده شد و نتايج تجزيه و تحليل يافته‌ها نشان داد كه متغير بعد ساختاري، بعد رابطه‌اي و بعد شناختي بر متغير اهداي دانش اعضاي هيأت علمي تأثير مثبت دارد؛ هم چنين بعد ساختاري، بعد رابطه‌اي و بعد شناختي نيز بر متغير گردآوري دانش اعضاي هيأت علمي تأثير مثبت و معناداري دارد. از اين رو باتوجه به اهميت تسهيم دانش در محيط هاي آموزشي بويژه در دانشگاه ها شايسته است كه مديران دانشگاهي بستر لازم را براي ايجاد و افزايش سرمايه اجتماعي فراهم كنند كه از عوامل مهم ميزان تسهيم دانش است.