ارزيابي و انتخاب طرح‌هاي صندوق توسعه فناوري با استفاده از روش بهترين ـ بدترين (مورد مطالعه: صندوق نوآوري و شكوفايي)

هدف: صندوق توسعه فناوري، يكي از نهادهاي بسيار مهم تأمين مالي نوآوري است كه به‌واسطه محدوديت منابع مالي ناگزير بايد طرح‌هاي فناورانه اولويت‌دار را شناسايي و تأمين مالي كند. هدف اين مقاله، ارائه مدل تصميم‌گيري چندمعياره براي ارزيابي و انتخاب طرح‌هاي مناسب در صندوق‌هاي توسعه فناوري و تخصيص منابع به آنها است.روش: در اين مقاله از تركيبي از روش‌هاي كيفي و كمي استفاده شده است. در گام نخست، معيارهاي مهم در ارزيابي پروژه‌هاي فناورانه با مرور ادبيات، بررسي اسناد و مصاحبه با صاحب‌نظران شناسايي شده و با استفاده از روش تحليل عاملي، معيارهاي بسيار مهم در ارزيابي طرح‌هاي دانش‌بنيان تعيين شده است. سپس مدل تصميم‌گيري چندمعياره مبتني بر روش بهترين ـ بدترين با در نظر گرفتن معيارهاي مالي، بنگاهي، فناوري، تحليل بازار و ريسك ارائه شده است.يافته‌ها: در اين پژوهش، نتايج ارزيابي 20 طرح دانش‌بنيان متقاضي تسهيلات قرض‌الحسنه و توليد صنعتي از صندوق نوآوري و شكوفايي ارائه شده است. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه در نظر گرفتن وزن براي معيارهاي ارزيابي، بر نتيجه ارزيابي و تصويب يا رد طرح‌ها تأثير شايان توجهي دارد.نتيجه‌گيري: در اين پژوهش، مدل تصميم‌گيري چندمعياره مبتني بر روش بهترين ـ بدترين ارائه شده است كه صندوق‌هاي توسعه فناوري مي‌توانند با استفاده از آن، ارزيابي دقيقي از طرح‌هاي فناورانه داشته باشند و منابع محدود ملي را به‌نحو مناسب به بهترين طرح‌ها تخصيص دهند.شركت‌هاي دانش‌بنيان نيز مي‌توانند با توجه به معيارهاي مهم در ارزيابي، راهبردها و اقدام‌هاي خود را روي مسائل كليدي و مهم متمركز كنند.