آسيب‌ شناسي ارتباط سازماني گردان‌ هاي امام حسين(ع) با نواحي مقاومت با توجه به مأموريت ‌هاي ابلاغي (در استان البرز)

ارتباط نامناسب، يكي از معضلات در سازمان است. درك موانع و آسيب‌هاي ارتباطي به وظيفه مهم مديران در سازمان‌ها تبديل شده است. جهت اجرائي شدن مأموريت‌هاي گردان‌هاي امام حسين(ع) براي جنگ‌هاي آينده كه جذب و تأمين نيروي انساني بر عهده نواحي مقاومت مي‌باشد.و ارتقاي آموزش آنها بر عهده گردان‌ها بوده، پژوهش حاضر به بررسي مهم‌ترين آسيب‌هاي فرا روي ارتباطات سازماني گردان‌هاي امام حسين(ع) با نواحي سپاه استان البرز بر اساس مدل سه شاخگي، شاخه ساختاري، رفتاري و زمينه‌اي در مأموريت‌هاي ابلاغي مي‌پردازد. اين پژوهش از نوع توصيفي تحليلي(پيمايشي) است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه فرماندهان گردان‌هاي امام حسين(ع) و حوزه‌هاي نواحي سپاه استان البرز است و از روش نمونه ‌گيري تمام شمار به تعداد 108 نفر استفاده شد. كه پس از تعيين روايي و پايايي آنها و استفاده از ابزار سنجش، به منظور مشخص نمودن نرمال بودن داده‌ها از آزمون كولموگروف اسميرنوف وتجزيه و تحليل داده‌ها آزمونT و آزمون F استفاده شد كه نتايج تحقيق براساس اولويت آســيب‌هاي ارتباطي عبارتند از: 1-عوامل ساختاري شامل عدم انعطاف پذيري، رسمي بودن، تمركز و پيچيدگي؛2- عوامل رفتاري شامل عوامل ادراكي و عوامل انساني دررتبه يكسان؛ 3- عوامل زمينه‌اي شامل موانع فني و موانع ناشي از محيط ارتباطي و موانع فرهنگي مي‌باشد. كه بر اساس اولويت بايد عوامل آسيب‌هاي ساختاري و در مرحله بعد رفتاري شناسايي شود و پس از تجزيه وتحليل به بيان پيشنهادهاي كلان و اجرايي خود در اين زمينه پرداخته است.