رابطه سبك رهبري سوء استفاده گر با رفتار انحرافي كاركنان (مطالعه موردي: ادارات ورزش و جوانان استان خراسان شمالي)

هدف: اين پژوهش با هدف بررسي رابطه بين رهبري سوءاستفاده‌گر با رفتار انحرافي كاركنان ادارات ورزش و جوانان استان خراسان شمالي انجام گرفته است. روش‌شناسي: تحقيق حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر نحوه گردآوري اطلاعات توصيفي همبستگي است. جامعه آماري تحقيق كاركنان ادارات ورزش و جوانان خراسان شمالي (466 نفر) بودند كه براي نمونه‌گيري، روش تصادفي طبقه‌اي با تخصيص متناسب استفاده شد. هر يك از شهرستان‌ها به عنوان يك طبقه در نظر گرفته شدند و با بهره‌گيري از فرمول كوكران، 211 نفر از آنان مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه سرپرست سوءاستفاده‌گر تپر (2000) و ابزار رفتار انحرافي بنت و رابينسون (2000)، شامل دو پرسشنامه انحرافات ميان فردي و انحرافات سازماني مي‌باشد. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و آزمون رگرسيون مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه بين رهبري سوءاستفاده‌گر با رفتار انحرافي كاركنان رابطه مثبت و معناداري وجود دارد (0.01≥p). ضريب همبستگي ميان اين دو متغير 0.68 است. همچنين رهبري سوءاستفاده‌گر با رفتار انحرافي بين فردي و رفتار انحرافي سازماني كاركنان رابطه مثبت و معناداري دارد (0.01≥p). ضريب همبستگي بين رهبري سوءاستفاده‌گر با رفتار انحرافي ميان فردي و رفتار انحرافي سازماني كاركنان به ترتيب 0.61 و 0.62 مي‌باشد. بعلاوه آزمون رگرسيون نشان داد كه متغير رهبري سوءاستفاده‌گر پيش‌بيني‌كننده‌ خوبي براي متغير رفتار انحرافي است و 45 درصد از تغييرات اين متغير را پيش‌بيني مي‌كند (0.01≥p). نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان انتظار داشت از طريق كاهش رفتار مخرب رهبران، مانع از رفتارهاي انحرافي كاركنان شد.