ارتقاي چابكي سازماني، از طريق تعهد و يادگيري سازماني در نيروي انتظامي استان مازندران

زمينه و هدف: پژوهش حاضر به دنبال افزايش چابكي سازماني از طريق تعهد و يادگيري سازماني در نيروي انتظامي استان مازندران است. روش‌شناسي: اين پژوهش از نوع توصيفي-پيمايشي است كه به روش ميداني اجرا شد. جامعه آماري پژوهش، كاركنان نيروي انتظامي استان مازندران بوده كه به روش تصادفي طبقه‌اي تعداد 390 نفر انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه‌هاي محقق ساخته، شامل 90 سؤال است. براي مطالعه پايايي پژوهش، از روش آلفاي كرونباخ و براي روايي نيز از روايي صوري و محتوا استفاده شده است. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها؛ از روش‌هاي آماري توصيفي، آزمون T، فن تحليل عاملي و معادلات ساختاري استفاده شد. يافته­ها: يافته­ها نشان مي‌دهد كه ميزان ضريب مسير بين يادگيري سازماني و تعهد سازماني برابر با 0.60، ميزان ضريب مسير بين يادگيري سازماني و چابكي سازماني برابر با 0.82 و ميزان ضريب مسير بين تعهد سازماني و چابكي سازماني 0.59 است كه نشان از تأثير بالاي متغير تأثيرگذار بر متغيرهاي وابسته مربوطه است. نتايج: نيروي انتظامي براي تحقق چابكي سازماني در بين كاركنان، بايد تعهد و يادگيري سازماني را در حوزه‌هاي درون‌سازماني و تعاملات بيروني نهادينه كند.