واژه‌شناسي، رمزگشاي مديريت مخاطرات محيطي

استفادۀ گسترده از واژگان به‌ظاهر مترادف، در حوزۀ دانش مخاطرات محيطي، مطلب ناآشنايي براي متخصصان اين رشته به‌حساب نمي‌آيد؛ از اين‌رو، سؤال پژوهش حاضر آن است كه آيا استفاده از واژگاني چون بلاياي طبيعي، بحران‌هاي طبيعي يا مخاطرات طبيعي به‌جاست و كاربرد هم‌عرض آنها مجاز است؟ آيا اين واژگان به‌راستي همه حامل يك معنا هستند؟ اگر پاسخ منفي است، چه عوارضي بر كاربرد واژگان مترادف مترتب است؟ در اين مقاله با استفاده از تحليل گفتمان و روش عملياتي پدام، با انتخاب ده عنوان رشتۀ دانشگاهي و سه متن از متون در قلمرو اين دانش، به تحليلي مفهومي در پاسخ به پرسش‌هاي يادشده پرداخته شد. نتايج اين پژوهش گواه آن است كه ويژگي‌هاي زباني چون هم‌معنايي، چندمعنايي و نسبيت زباني در زمينۀ پژوهش و در حوزه‌هاي نظري دانش مخاطرات چون معرفت‌شناسي، وجودشناسي و شناخت‌شناسي تأثير بسزايي دارد و به‌كار گرفتن اين شيوه واژگان مسبب بروز مسائل حادي اجرايي خواهد بود؛ چنانكه مي‌توان ادعا كرد كه مديريت مخاطرات محيطي بسيار پيشتر از آنكه معطوف به شناخت پديدهاي فيزيكي و تدوين چارچوب‌هاي مديريتي و عملياتي باشد، معطوف به عنصر فرهنگي زباني است و از اين‌رو، تشريح و تبيين دقيق واژگان تخصصي، نويدبخش آينده‌اي روشن در اين راه خواهد بود.