واكاوي آسيب‌پذيري و امنيت خطوط انتقال برق در استان زنجان

شرايط بد آب‌وهوايي ممكن است امنيت انتقال برق را در شبكۀ انتقال بر اثر خرابي‌هاي آبشاري به خطر اندازد. برطرف نشدن اين خرابي‌ها، استفاده از اين خطوط را دشوار و حتي ناممكن مي‌كند. هدف از تجزيه‌وتحليل آسيب‌پذيري، يافتن زيرساختارهاي ضعيف يا موقعيت‌هاي بحراني است تا تصميم‌گيرندگان، اقدامات احتمالي را براي كاهش ضعف‌ها و حالت بحراني انجام دهند؛ بر اين اساس بايد سنجه‌هاي آسيب‌پذيري براي كمك به تصميم‌گيرندگان ايجاد شوند. شاخص كلي آسيب‌پذيري، عاملي ضروري براي مقايسۀ موارد مختلف آسيب‌پذيري شبكۀ انتقال يا رويدادهاي شرايط آب‌وهوايي نامساعد است. نكتۀ مهم‌تر اين است كه بايد مناطق ضعيف در شبكه مشخص شوند تا اقداماتي براي كاهش آسيب‌پذيري انجام گيرد. در نتيجه، اين مدل ارزيابي آسيب‌پذيري همبستگي‌هاي مكان – زمان شرايط دشوار آب‌وهوايي را در نظر مي‌گيرد و مفاهيم موجود را در چارچوبي واحد تلفيق مي‌كند. هدف اصلي اين مقاله، بحث در زمينۀ آسيب‌پذيري خطوط انتقال برق در مقابل مخاطرات جوي است؛ روش‌هاي كنوني به‌طور همزمان، همبستگي‌هاي مكاني زماني شرايط آب‌وهوايي و مدل‌هاي الكتريكي سيستم‌هاي قدرت را در نظر نمي‌گيرند. آنها بر شبيه‌سازي سيستم‌هاي برق بدون توجه به شرايط دشوار آب‌وهوا يا بر پيش‌بيني قطع برق خطوط هوايي انتقال برق بدون توجه به پيامدهاي قطع برق تمركز مي‌كنند. بنابراين در اين پژوهش هستۀ اصلي ارزيابي آسيب‌پذيري با آناليز اقتضايي انجام مي‌گيرد تا شاخص‌هاي آسيب‌پذيري اقتباس شوند. در نهايت مي‌توان اقداماتي را براي كاهش آسيب‌پذيري مشخص كرد.