شناسايي و اولويت‌بندي شاخص هاي اساسي در اثربخشي مديريت سبد پروژه با هدف كاهش مخاطرات محيطي در پروژه‌هاي صنعت ساخت ايران

صنعت ساخت تأثير زيادي بر محيط زيست دارد. فرايندهاي احداث پروژه‌هاي صنعت ساخت‌و‌ساز از مهم‌ترين عوامل انساني اثرگذار بر محيط زيست است. پژوهش حاضر به بررسي شاخص‌هاي مهم در اثربخشي مديريت سبد پروژه به‌عنوان راهكاري براي كاهش مخاطرات محيطي در پروژه‌هاي صنعت ساخت مي‌پردازد. مديريت سبد پروژه(PPM)  در بسياري از سازمان‌ها به‌عنوان يك رويكرد، براي هماهنگي سبدي از پروژه‌ها يا برنامه‌ها به‌منظوردستيابي به اهداف سازمان خاص استفاده مي‌شود. اثربخش بودن مديريت سبد پروژه در سازمان‌ها اهميت زيادي دارد و بي‌توجهي به آن، ممكن است به مخاطرات محيطي گسترده‌اي منجر شود. عوامل متعددي در اثربخشي مديريت سبد پروژه مؤثرند كه تمركز اين پژوهش بر شناسايي مهم‌ترين اين عوامل است. در اين پژوهش با رويكردي كيفي و كمي (آميخته) به بررسي شاخص‌هاي مؤثر در مديريت سبد پروژه در صنعت ساخت با هدف كاهش مخاطرات محيطي پرداخته شده است. طي بررسي و تحليل‌هاي انجام‌گرفته به كمك روش فراتركيب و مصاحبه با خبرگان، ۳۷ شاخص مهم در اثربخشي مديريت سبد پروژه در هفت گروه شناسايي شد و سپس به كمك پرسشنامه و تحليل داده‌هاي پاسخ نمونه 159 نفري از جامعۀ آماري تحقيق از طريق روش تحليل عاملي تأييدي مشخص شد كه سه گروه شاخص‌ راهبردي، عملياتي و ساختار سازماني از مهم‌ترين شاخص‌ها هستند. سازمان‌ها مي‌توانند بستر خود را به‌منظور استفادۀ هر چه مؤثرتر از مديريت سبد پروژه، با هدف كاهش مخاطرات زيستي در حين اجراي پروژه‌هاي صنعت ساخت بهبود بخشند.