اثر عصاره گياه شاتره بر ترميم زخم هاي ديابتي موش صحرائي

Effect of F. parviflora Extract on Wound Healing in Diabetic Rats

سابقه و هدف: با توجه به فراواني برخي گونه‌هاي بومي گياهان داروئي درايران و در نظر گرفتن ميزان بروز بالاي زخم در بيماران ديابتيك، مطالعه به منظور توليد داروهاي گياهي ضروري مي‌باشد، لذا اين مطالعه به ارزيابي متغيرهاي بافتي تأثير عصاره گياه شاتره بر روي ترميم زخم در رت هاي ديابتي پرداخت. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه آزمايشگاهي- تجربي از 48 موش صحرايي نر كه با تزريق داروي آلوكسان ديابتي شده بودند استفاده شد. موش‌ها به طور تصادفي به 4 گروه 12 تايي شامل گروه كنترل منفي (سالم و فاقد درمان)، كنترل مثبت (ديابتي و فاقد درمان)، گروه تجربي اول (ديابتي و درمان پماد اوسرين) و تجربي دوم (ديابتي ودرمان پماد 3 درصد شاتره) تقسيم شدند. در پايان روزهاي 3، 7، 14و 21، نمونه زخم به آزمايشگاه هيستوپاتولوژي ارسال و اندازه زخم و شاخص‌هاي بافتي دراين گروه ها امتيازدهي شد. يافته‌ها: در بررسي گروه‌ها تفاوت آماري معني‌داري بين گروه تحت درمان عصاره شاتره، در ميزان بهبودي در مقايسه با گروه كنترل و درمان اوسرين وجود داشت (001/0>P) و ميزان اسكور در برخي از پارامترهاي ميكروسكوپي در گروه تحت درمان با شاتره، نسبت به پماد اوسريني بيش‌تر بود. استنتاج: با توجه به يافته هاي اين مطالعه مي‌توان نتيجه گرفت استفاده از پماد شاتره اثر كاهندگي آماس و تسريع روند التيام زخم را داشته و در تسريع انتقال از مرحله التهابي به هيپرپلازي فيبروبلاست موثرتراست، در نتيجه با توجه به كارايي، قيمت مناسب و در دسترس بودن اين گياه مي‌توان از آن به عنوان دارويي جهت كمك به تسريع التيام زخم استفاده نمود

Background and purpose: Some native species of medicinal plants are abundantly found in Iran. High incidence of ulcers in diabetic patients necessitates research on herbal medicines with fewer side effects. This study was conducted to evaluate the histological variables of the Fumaria parviflora extract on the repair of ulcers in diabetic rats. Materials and methods: The study was carried out in 48 adult male Wistar rats at 14-15 weeks of age, weighing 200 ± 10 gr. Diabetes was induced by injection of alloxan. The animals were randomly divided into 4 groups (n= 12), including negative control group (healthy without any treatment), positive control group (diabetic with no treatment), experimental group I (diabetic treated by eucerin cream), and experimental group II (diabetic treated by a cream containing 3% F. parviflora). Histopathological examination was done at the end of days 3, 7, 14, and 21. The size of the scars and tissue indices were measured in these groups. Results: There was a significant difference between the experimental group II and other groups in the rate of recovery (P <0.001). Compared to experimental group I, the scores for some microscopic parameters were higher in experimental group II. Conclusion: According to current study, topical use of F. parviflora could diminish inflammation and accelerate wound healing. It was also found to be highly efficient in accelerating the transition from inflammatory to fibroblast hyperplasia phase. Therefore, F. parviflora as an efficient low-cost herbal medicine could be used in accelerating wound healing.