مباني الاهياتي صلح و جنگ در سنت علوي

Theological Foundations of Peace and War in Alavi Tradition

از ميان رويكردهاي گوناگون در بررسي مسيله صلح و جنگ در سنت علوي، رويكرد الاهياتي اهميت خاصي دارد. در اين مقاله ضمن استناد به مدارك و منابع تاريخي مي كوشيم با نگاهي تحليلي، مباني و ريشه هاي الاهياتي اين مسيله را در سنت امام علي (ع) بكاويم. بنا بر نتايج اين تحقيق، مهم ترين مباني الاهياتي صلح و جنگ در سنت علوي عبارت اند از: رحمت الاهي، شناساندن توحيد، تقابل حق و باطل، تقابل هدايت و ضلالت، دفاع از آموزه هاي اسلام و سنت نبوي و فرمان الاهي مبني بر مقابله با پيمان شكنان. نتيجه كلي اين اصول، نوعي صلح گرايي (تقدم صلح بر جنگ) و اختصاص تجويز جنگ به مواقع اضطرار در سنت علوي است.

Among different approaches toward investigating peace and war in Alavi Tradition (including social, historical, legal and jurisprudential approaches), the theological approach has a critical importance. The current research has adopted an analytical view and relied on historical documents and sources to investigate the theological roots and foundations of peace and war in Alavi tradition. The findings revealed that most important theological foundations of peace and war in this tradition are divine mercy, introducing monotheism, contrast between truth and false (right and wrong), contrast between guidance and deviation and defending Islamic doctrines, prophetic tradition and divine order based upon confronting the reneger. It is concluded that these principles show the priority of peace over war in Alavi tradition, where war is only permitted only under necessity.