بررسي تطبيقي مديريت ريسك نقدينگي در بانكداري اسلامي و متعارف(مطالعه موردي افغانستان و ايران)

صنعت بانكداري يكي از مهم‌ترين و حساس‌ترين بخش‌هاي اقتصادي كشورها به‌حساب مي‌آيد، بانكداري اسلامي امروزه در كنار بانكداري متعارف نقش فعال و گسترده در تأمين مالي بنگاه‌هاي اقتصادي و رشد توسعه اقتصادي كشورها دارد. در شرايط كنوني نظام بانكي در جريان فعاليت‌هاي خود با انواع مختلف از چالش‌ها و ريسك‌ها مواجه است. يكي از جمله ريسك‌هاي كه بانك‌ها را تهديد مي‌كند ريسك نقدينگي است كه در صورت عدم كنترل و مديريت درست موجب ورشكستگي بانك‌ها مي‌گردد. از اين ‌رو اين تحقيق به بررسي تطبيقي ريسك نقدينگي و مديريت آن در بانكداري اسلامي و متعارف با استفاده از شاخص نسبت‌هاي مالي در بانكداري اسلامي ايران و بانكداري متعارف در افغانستان پرداخته است. بدين منظور از داده‌هاي جمع‌آوري ‌شده از ترازنامه 4 بانك اسلامي در ايران و 4 بانك متعارف در افغانستان طي سال‌هاي 1394 ـ 1391 استفاده‌ شده است. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه نسبت بدهي به دارايي، نسبت تسهيلات به دارايي، نسبت تسهيلات به سپرده‌ها در بانك‌هاي منتخب اسلامي ايران بيشتر از بانك‌هاي منتخب متعارف در افغانستان است، بيشتر بودن اين نسبت‌ها بيانگر ريسك نقدينگي بيشتر در بانك‌هاي منتخب اسلامي ايران در مقايسه با افغانستان است. نسبت سرمايه به دارايي و نسبت دارايي‌هاي نقد به‌كل دارايي‌ها در بانك‌هاي منتخب اسلامي ايران پايين­تر از بانك‌هاي متعارف در افغانستان هست پايين بودن اين دو نسبت گويايي ريسك نقدينگي كمتر در بانكداري متعارف افغانستان نسبت به بانك‌هاي منتخب اسلامي ايران است؛ بنابراين نتايج همه‌ي اين نسبت‌ها نشان مي‌دهد كه ريسك نقدينگي در بانكداري اسلامي ايران بيشتر از بانكداري متعارف در افغانستان است.