بررسي زبانشناسانه روايتي از تلمود بابلي (قيدوشين 70 الف)

Linguistic Analysis of a Talmudic Narrative (Kiddushin 70a

نوشتار حاضر در حوزه گرايش نسبتا نوين مطالعات ايراني- تلمودي قرار مي گيرد،و با بررسي يك روايت از تلمود بابلي (رساله قيدوشين 70 الف) كه شامل چند واژه غير آرامي/غير عبري مي باشد، تلاش دارد تا به ياري مطالعات واژه شناسانه، كلمه هاي مورد اشاره را بررسي و تحليل نموده و به واسطه تحليل واژگان تا حد ممكن به شناخت زبان يا زبانها و گويشهاي مورد استفاده در منطقه ميان رودان دوران ساساني بپردازد. در ميان واژگان مورد اشاره چند واژه پهلوي نيز وجود دارد و در مواردي تلفظ هاي گوناگوني از يك واژه پهلوي (تلفظ كهن و نو) نيز ديده مي شود. بر پايه اين پژوهش احتمال اين كه زباني همانند زبان فارسي امروز (شامل وام واژگاني از زبانهاي سامي، يوناني و...) زبان ميانجي در منطقه ميان رودان دوران ساساني بوده باشد بررسي مي گردد.

The present work that fits in the recently flourished field of Irano-Talmudica, examines a Talmudic narrative (Qiddushin 70a) that includes a number of foreign words (non-Aramaic/non-Hebrew). This work aims to investigate the aforementioned words and analyze them philologically in order to identify the language or languages that were common in Sasanian Mesopotamia. There are a number of Pahlavi (Middle Persian) words in the narrative as well, and it worth mentioning that in some cases various pronunciations of certain Pahlavi words are attested. In conclusion, the presence of a common language like present-day Farsi that contains words borrowed from Semitic languages, Greek, etc. is being suggested.