اعتباريابي، رواسازي و هنجارسازي شاخص مقايسه‌اي احساس كهتري

هدف: پژوهش حاضر با هدف اعتباريابي، رواسازي و هنجاريابي شاخص مقايسه‌اي احساس كهتري استرانو و ديكسون (1990) انجام شد. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع آزمون سازي و جامعه آماري شامل كليه دانش‌آموزان مقطع راهنمايي شهر كرج به‌تعداد 74963 نفر شامل 37508 پسر و 37455 دختر بود. با روش نمونه‌برداري چندمرحله‌اي 641 نفر به‌اين صورت كه ابتدا بر اساس منطقه و سپس بر اساس مدرسه اعضاي نمونه به‌صورت تصادفي انتخاب شدند. از آن‌ها تعداد 328 دختر و 313 پسر انتخاب و دو مقياس خودسنجي و خانواده‌سنجي شاخص مقايسه‌اي كهتري در مورد آن ها اجرا شد. 3 صفت از هر دو مقياس به‌دليل قدرت تشخيص و بار عاملي ضعيف حذف و اعتبار 27 ماده باقي‌مانده محاسبه شد. يافته‌ها: يافته ها نشان داد همساني دروني خودسنجي و خانواده‌سنجي به‌ترتيب 799/0 و 751/0 (001/0=P) و از طريق بازآزمايي با فاصله 45 روز به‌ترتيب 845/0 و 707/0 (003/0=P) مطلوب است. تحليل عاملي اكتشافي نشان داد مقياس خودسنجي از چهار عامل و مقياس خانواده‌سنجي از سه عامل اشباع شده است. تحليل عاملي تأييدي درستي عامل‌هاي استخراج شده را تأييد كرد. همبستگي شاخص مقايسه‌اي احساس كهتري با مقياس 58 ماده‌اي حرمت‌ خود كوپراسميت 1967، به‌منظور برآورد روايي واگرا در مقياس خودسنجي و خانواده‌سنجي به‌ترتيب 440/0 و 405/0 (002/0=P) و با مقياس 50 ماده‌اي خودپنداره راجرز 1973، به‌ترتيب 326/0 (002/0=P) و 221/0 (0001/0=P) محاسبه شد. نتيجه‌گيري: پيشنهاد مي شود از شاخص مقايسه‌اي احساس كهتري به عنوان مقياسي معتبر براي تشخيص احساس كهتري در ميان دانش‌آموزان مقطع راهنمايي استفاده شود.