بررسي تأثير توانمندسازي زنان بر توسعۀ دموكراسي

در قرن بيستم، با موج جديد تحولات سياسي در بسياري از كشور‎ها، محققان به دنبال درك پيش‎شرط‎هاي لازم براي ظهور و تداوم دموكراسي بودند. در اين بين، «نظريه نوسازي» از بالاترين حمايت تجربي براي تحقق دموكراسي برخوردار شد. اما ناكارآيي اين نظريه در عمل، به پررنگ‌شدن نقش عوامل ديگر منجر شد. يكي از اين عوامل كه تاكنون توجه چنداني بدان نشده است، نقش توانمندسازي زنان است. در پژوهش حاضر به منظور بررسي و تحليل چگونگي تأثير توانمندسازي زنان بر توسعه دموكراسي، از الگوي «جنسيت‌ـ توسعه دموكراسي» بهره ‎گرفته شده است. روش اقتصادسنجي استفاده‌شده، يك الگوي پانل پويا به روش برآورد گشتاورهاي تعميم‎يافته براي سال‎هاي 1990 تا 2015 در كشورهاي منتخب است. يافته‎هاي پژوهش حاكي از آن است كه شاخص‎هاي در نظر گرفته شده براي سنجش توانمندسازي زنان در اين تحقيق، همگي تأثيري معنا‎دار بر توسعه دموكراسي در طول دوره مورد نظر داشتند. به ‎اين صورت كه دو متغير «آموزش» و «نرخ مشاركت نيروي كار زنان» به ترتيب با ضرايب 0.61+ و 0.07+ تأثير مثبت و معنا‎دار بر توسعه دموكراسي دارند و متغير «نرخ باروري» با ضريب 0.22 تأثير منفي و معنا‎دار بر توسعه دموكراسي دارد.