رويكردي تطبيقي به عاشقانه هاي حسب الشّيخ جعفر و احمد شاملو

A Comparative Study of Romance in Hasb al Sheikh Jafar and Ahmad Shamlou

عشق به­ مثابة خاستگاه اسطوره هاي آفرينش و مرگ، از ديرگاه يكي از برجسته ترين بن مايه هاي ادبيّات مشرقي به ويژه در هردو گونة منظوم و منثور ادب عربي و فارسي بوده است؛ در شعر معاصر ايران و عراق نيز، كاربرد گستردة مفهوم عشق در سروده هاي حسب الشّيخ جعفر و احمد شاملو، آن را به بسامدواژهاي برجسته نزد دو سراينده تبديل كرده است تاآنجاكه ميتوان در خوانشي آكادميك، نمود عشق و گونههاي آن را به­روشني در نگارههاي شعري آنان مشاهده نموده و بررسي و تحليل تطبيقي كرد. آنچه ضرورت نگارش جستار حاضر را در ذهن پديدآور مطرح نموده، نبود حتّي يك جستار تطبيقي پيرامون عاشقانه هاي حسب الشّيخ جعفر و احمد شاملو، دو سرايندة صاحبسبك معاصر عربي و فارسي در اين زمينه است. نگارنده در اين نوشتار بر آن است تا بر بنياد خوانش تحليلي – تطبيقي سروده هاي آنان، به گونه شناسي الگوهاي عشق و قالبهاي پديداري آن در انديشة دو شاعر بپردازد. رهيافت فرجامين اين جستار حكايت از آن دارد كه الگوهاي عشق آنيمايي، عشق اساطيري و عشق گيتيمدار در سروده هاي دو سراينده نمود دارد با اين تفاوت كه شاخصة شعر شاملو، عشق آنيمايي و بنماية شعر حسب الشّيخ جعفر، عشق اساطيري است.

Love as the origin of the myths for creation and death has long been one of the most prominent elements of the oriental literature especially in both the poetic and prose works in Arabic and Persian literature. In contemporary Iranian and Iraqi poems, the use of the concept of love in poems by al-Sheikh Ja'far and Ahmad Shamlou has made it a respectable motif for both poets’ so much that it can be seen In their poems with a scholarly study of love and its kinds that are analyzed and compared. One of the reasons for writing the present article is the lack of a comparative study of both contemporary Arabic and Persian prominent romance poets, Hasb Sheikh Jafar and Ahmad Shamlou. The author of this article aims to reveal the typology of patterns of love and its visible templates in the ideas of both poets based on an analytical – comparative research of their poems. The final results of this article show that in both poets’ poems the patterns of Anima love, mythical love and universe based love, are shown and their only difference is that Anima love is characterized in Shamlou poems but mythical love is the resource for Hasab – al -Sheikh Jafar poetry.