جلوه‌ي زبان قرآني در سروده‌هاي صائب تبريزي

در طول تاريخ شعر و ادب فارسي كمتر شاعري را مي‌بينيم كه از درياي بي‌كران معارف و مفاهيم قرآني و ديني در اشعار خود بهره نبرده باشد. اكثر شاعران ادب فارسي به دليل آشنايي با قرآن و سنت و عترت به انحاي مختلف ازاين‌گونه مفاهيم در اشعار خود بهره برده‌اند. صائب تبريزي ازجمله اين شعرا است كه در اشعارش تحت تأثير زبان قرآن قرارگرفته به شيوه‌هاي گوناگون مفاهيم قرآني و اخلاقي را در ضمن اشعار خود آورده است. از توحيد و خداشناسي گرفته تا بهشت و دوزخ و قيامت و قصص پيامبران و اخلاقيات و...گاهي اوقات از تلميح استفاده كرده گاهي آيه‌اي يا قسمتي از آيه را در ضمن اشعار خود مي‌آورد. هدف اين مقاله بررسي تأثيرپذيري صائب از زبان قرآني است. شيوه‌ي تحقيق به‌صورت تحليل و توصيفي و كتابخانه‌اي است.