بررسي سبك روايي تاريخ بيهقي بر اساس الگوي سيمپسون

(A Survey in Narrative Style in “Tarikh-e Beyhaghi” (Sympson’s Model

در اين مقاله، به واكاوي سبك شناسانه مجلد ششم كتاب تاريخ بيهقي بر اساس يكي از الگو هاي متاخر در زمينه سبك شناسي ادبي (كه در بستر دانش روايت شناسي شكل گرفته)، پرداخته شده است. پرواضح است كه هر متن ادبي از لايه ها و سطوح مختلف زباني شكل يافته است و هر كدام از اين لايه ها و سطوح، به سهم خود در تعيين سبك نگارش نويسنده دخيل هستند؛ لايه هايي چون واژگان، جمله و سطوح كلان تر همچون گفتمان روايي. طرح پيشنهادي پاول سيمپسون (1993م.) به مثابه يك الگوي روايت شناختي كه بر مبناي رده بندي مبتني بر مفاهيم وجهيت و ديدگاه در سطح جمله و گفتمان روايي در سطح متن قرار دارد، مي تواند دستاويزي مناسب براي سبك شناسي متون ادبي از منظر گفتمان روايي باشد. در اين پژوهش، سعي شده است تا با تمركز بر يكي از محورهاي موجود در الگوي سيمپسون، يعني محور وجهيت، سبك روايي متن تاريخ بيهقي، به شيوه اي روش مندانه ارزيابي شود.

This paper is to analyze the sixth volume of “History of Bayhaqi," book stylistically based on one of the latest models in the field of literary stylistics. Each literary text is formed of different layers and levels of language, each of which is involved in determining the author's writing style; layers such as words, sentences and more immense levels including narrative discourse. Paul Simpson's proposal design that is based on the concepts of mode and ideas on the level of sentence and narrative discourse, as a linguistic tool, it can be a goof pretext for stylistics of literature in the narrative discourse level. In this study, we have focused on one of the axes in the model of Simpson, namely the modality axis, to criticize the narrative style of text of Bayhaqi History methodically