الگوهاي زباني عربي در سخن سعدي

Arabic Linguistic Patterns in Sa’adi’s Works

آميختگي (تداخل) زبان فارسي با عربي موجب پديد آمدن مطابقت هايي ميان برخي الگوهاي زباني فارسي و عربي شده است. سعدي از شاعران و نويسندگاني است كه موارد متعددي را از اين مطابقت ها در آثارش مي توان يافت. صرف نظر از آنكه اين موارد وامگيري زباني به حساب آيد، يا توارد و تشابه، نقش راهگشاي آن ها در شناخت دقيق تر ساختار دستوري زبان سعدي و فهم روشن تر آثار او، قابل چشم پوشي نيست. بر اين اساس، در مقاله پيش رو، به روش تطبيقي، آن دسته از الگوها و قواعد زباني عربي كه با نمونه هايي در آثار سعدي قابل تطبيق است، دسته بندي و تشريح شده است و در پايان، چنين نتيجه گيري شده كه آميختگي زبان فارسي با زبان عربي منحصر به استفاده زياد شاعران و نويسندگان فارسي از واژه ها، عبارت ها، شاهدهاي شعري و مثل ها و حكمت هاي عربي، آيات قرآني و احاديث نبوي نيست، بلكه پديد آمدن مطابقت هايي ميان الگوهاي زباني فارسي و عربي نيز از پيامدهاي آن است.

Linguistic interference of Persian and Arabic languages has created correspondences and similarities between certain Persian and Arabic language patterns. Sa’adi is among the poets and authors whose work incorporates multiple cases of such correspondence and similarity. The frequency and variety of these cases are conspicuous; whether we regard them as linguistic borrowing, or tracing and similarity, their key role in a more thorough analysis of Sa’adi’s content and structure is undeniable. This paper aims to classify and illustrate those patterns or rules in the Arabic language which are found in Sa’adi’s works. The results of the analyses indicates that the intermingling of Persian and Arabic has not merely led to the Persian poets’ application of Arabic words, phrases, poetic samples, proverbs, or fables; but this has also led to similarities between the language patterns in Persian and Arabic. There has been a gap in research to address this issue in literary surveys and stylistics, while such analysis can contribute to a more comprehensive analysis of both content and structure Sa’adi’s works.