تبارشناسي ماهي سياه كوچولو در متون نثر فني داستاني و تحليل نمادهاي آن

Genealogy and Analyses of "The Little Black Fish Symbols"

سنت حسنه داستان نويسي در شكل «داستان حيوانات» از ديرباز در ميان انسان ها توانسته است به عنوان «ميراث انديشه بشري» درخشش خاصي در ميان انواع ادبي داشته باشد. فابل (Fable) و شكل متعالي آن الگوري (Allegory) يا همان داستان هاي تمثيلي از كليله و دمنه، منطق الطيرها، موش وگربه تا ماهي سياه كوچولو بر روي يك زنجيره، ادامه اين نوع ادبي ارزشمند بوده اند. اين مقاله سعي بر اين دارد ضمن تبيين تفاوت هاي فابل و الگوري با نماياندن تبارشناسي ماهي سياه كوچولو، از نمادهاي آن به عنوان آخرين و فاخرترين الگوري (داستان تمثيلي حيوانات) ايراني، تحليل فشرده اي ارائه دهد و ضمن رد انتساب اين داستان به «جاناتان مرغ دريايي اثر ريچارد باخ، نويسنده آمريكايي» ريشه هاي آن را در كليله و دمنه، مرزبان نامه و منطق الطير عطار نمايان سازد.

The well-known tradition of fiction in the form of "Animal Story" has long been known as a "heritage of human thought" among literary genres. Fable and the transcendental form of allegorical stories from Kalila and Demna, The Conference of the Birds, the Mouse, and the cat of Zakani till the Little Black Fish on a chain, continued to be valuable to this genre. This paper aims at explaining the differences between the Fable and the Allegory by showing the genealogy of the little black fish, and its symbols as the last and most elaborate of Iranian Allegory, providing a concise analysis while rejecting the attribution of the roots of this story to " Jonathan Livingston Seagull by Richard Bach, an American writer, builds its origins in Kalila and Demna, Marzubannama and The Conference of the Birds