كليدواژه :
كهن‌الگو , سفر قهرمان , جاناتان مرغ دريايي , شازده كوچولو , پيرسن
چكيده فارسي :
داستان جاناتان مرغ دريايي و شازده كوچولو گزارشي از سفرهايي تمثيلي براي رسيدن به كمال اند. كمپبل معتقد است قهرمان در سفر به سوي ناخودآگاه نخست بايد از سرزميني كه بدان خو گرفته عزيمت كند و سپس در مكاني ناآشنا، با نيروهايي ناشناخته رويارو شود و آزمون هايي را از سر بگذراند و سپس با رهاورد اين سفر براي ايجاد تحول به سرزمين خويش بازگردد. پيرسن كه از شارحان نظريه تك اسطوره ژوزف كمپبل است، اعتقاد دارد كه قهرمان در طول سه مرحله سفر خود، بايد دوازده كهن الگوي معصوم، يتيم، جنگجو، حامي، جوينده، ويرانگر، آفريننده، فرزانه، حكمران، لوده، عاشق و ساحر را در روان خويش بپرورد تا به مرحله شناخت خويشتن و تولد دوباره برسد. بررسي دو داستان از اين منظر، نشان مي دهد كه هر دو داستان اين دوازده كهن الگو را در ژرف ساخت خود در قالب نمادهايي پرورش داده اند تا قهرمان را به سوي فرديت رهنمون شوند. با اين تفاوت كه توالي مراحل ظهور برخي از اين كهن الگوها در دو داستان با نظريه پيرسن رعايت نشده است.
چكيده لاتين :
The story “Jonathan Livingston Seagull” by Richard Bach and the story “the Little
Prince” by Antoine de Saint-Exupéry which have been written in the form of two
pilots, and are reports of allegorical journeys for self-knowledge and perfection.
Campbell believes that on a journey to the unconscious the heroes must first leave
their land for an unknown land, and face with unknown forces and passes
experiences and then return to their homeland with the help of this journey to make
a transformation. Pearson, who is a contributor to Joseph Campbell's singlemythological theory, believes that during three stages of the journey, the hero must
develop twelve Jungian archetype: innocent, orphan, warrior, patron, cursor,
destroyer, creator, old man, ruler, farce, lover and the witch in his own psyche to
reach the stage of self-knowledge and rebirth. A review of two stories from this
perspective, suggests that both stories have raised these twelve patterns in their
deepest structure in the form of symbols that lead the hero toward individuality.
However, the sequence of the emergence of some Jungian archetypes in two stories
is not observed by Pearson’s theory
