بررسي دستور تاريخي زبان داستان «خيشخانه» تاريخ بيهقي

No Title,No Abstract

دستور و مباحث دستوري وسعتي بي انتها دارد. زبان اعم از گفتاري و نوشتاري پايدار نيست و همچون بسياري از پديده ها دستخوش تحول و دگرگوني مي شود. در مسير پويايي زبان واژگان، حروف، فعل ها و آنچه به زبان مربوط است، گاه فراموش مي شوند و گاه تغيير مي كنند، و همين رخداد شناخت زبان و دستور زبان را مشكل ساخته است. شناخت فرايندها و دگرگوني هاي دستوري از گذشته تا به امروز سبب مي شود تا به درك و دريافت بهتر و دقيق تري از متون كهن رسيد. «تاريخ بيهقي» يكي از متوني است كه از نظر ادبي، تاريخي، اجتماعي، جغرافيايي، مردم شناسي و... همواره مورد توجه پژوهش گران قرار گرفته است. شناخت زبان و نكات دستوري اين اثر فهم درست مخاطب را به همراه دارد. نثر اين كتاب، نثري بينابين است. اين نثر آميزه اي از استواري و سادگي نثر سامانيان و نثر فني روزگار خويش است. در اين پژوهش بر آن ايم تا به بررسي دستور تاريخي زبان در داستان «خيشخانه» بپردازيم.