بررسي علل و آثار توهم مالي در ايران طي سال‌هاي 1393 - 1357

Investigating the Causes and Effects of Fiscal Illusions in Iran During 1978-2014

توهم مالي منبع بي‌اعتمادي بين دولت و مردم است؛ كه مي‌تواند بر عملكرد اقتصاد كشور در بخش رسمي اثر بگذارد و ميزان متغيّرهاي اقتصاد كلان نظير بودجه دولت و درآمدهاي مالياتي را تحت تأثير قرار دهد. توهم مالي از كانال بودجه دولت، رشد اقتصادي كشورها را تحت تأثير قرار مي‌دهد. اين پديده بيشتر در كشورهايي اتفاق مي‌افتد كه در آنها درآمد و هزينه­هاي دولت به‌طور كامل توسط مؤديان مالياتي شناخته و يا كنترل نمي­شوند؛ در نتيجه اين امر، منجر به افزايش تقاضا براي كالاها و خدمات عمومي و افزايش هزينه­هاي دولت مي شود. هدف اين مطالعه بررسي علل و پيامدهاي توهم مالي در ايران طي سال­هاي ‌93-‌57 است. در اين مطالعه توهم مالي در چارچوب الگوي ارتباطات خطي ساختاري نرم ‌‌افزار ليزرل تصريح و با استفاده از داد‌هاي بانك مركزي و مركز آمار ايران طي سال‌هاي 93-57، برآورد شده است. نتايج نشان مي‌دهند مهم‌ترين متغير تعيين‌كننده اندازه توهم مالي در ايران، بار مالياتي است؛ كه سياست‌‌گذاران سعي در پنهان‌كردن اين با‌ر مالياتي از طريق ايجاد توهم بدهي دولت و توهم مخارج مصرفي بخش خصوصي نسبت به سطوح بدهي عمومي را دارند.

The fiscal illusion is the source of distrust between the government and the people, which can affect the performance of the country's economy in the formal sector and affect the variables of macroeconomics such as government budget and tax revenues. The fiscal illusions of the state budget channel affect the economic growth of countries. This phenomenon is most likely to occur in countries where government incomes and expenditures are not fully recognized or controlled by taxpayers; as a result, they increase demand for goods and services and increase government spending. The purpose of this study is to investigate the Causes and results of fiscal illusion and Process it's in Iran during the years of 1978-2014. in this study, the fiscal illusions in the context of the model of LISRE software (Linear Structural Relationships) are specified and measured by the data given from the Central Bank and the Statistics Center of Iran during the years of 1978-2014. The results indicate that the most important determinant of the size of fiscal illusions in Iran is the tax burden that policymakers try to conceal by creating government debt illusions and illusions of private sector expenditures on public debt levels.