نقد و تحليل تصويرگري از منظر رمانتيسم در غزليات هوشنگ ابتهاج و محمدرضا شفيعي كدكني

No tille,No Abstract

تصاوير شعري از عناصر اصلي شعر و از معيارهاي مهم نقد ادبي نزد متقدمين است. صور خيال كه از تلفيق اشيا، كلمات و احساسات در هنگام خلق يك اثر هنري ايجاد مي شود، بر جذابيت شعر افزوده، آن را نزد مخاطب و شنونده زيباتر و دل انگيزتر مي سازد. تسلط شاعران بر تصويرگري هنري برخاسته از ذوق و قريحه خاص و از وجوه امتياز و برتري آنان بر يكديگر است. در اين پژوهش، تصويرگري هنري در شعر ابتهاج و شفيعي كدكني از منظر رمانتيسم كه يكي از بهترين و عالي ترين جلوه هاي احساسي بشر است بررسي شده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه اين دو شاعر در استفاده از تصاوير هنري براي بيان اهداف خود كه بعضا مقاصد اجتماعي و سياسي بوده، بسيار مهارت داشته و موفق بوده اند. رمانتيسم اين شاعران با اجتماع پيوند غير قابل انكاري داشته و به نوعي عشق فردي را فداي عشق اجتماعي نموده اند.